Ik kwam dus heel graag bij opoe, het was er altijd heerlijk rustig. Boodschappen deed ik voor haar. Ik zie nog het tasje dat ik dan meekreeg van haar voor me. Een bruin zelf gemaakt tasje van stof, gevoerd en met een koord als handvat.
Ik ging dan voor haar onder andere laxeermiddelen kopen, dat mocht haar schoondochter niet weten, dus moest ik het in dat tasje stoppen zodat zij niets zag.
Dan kreeg ik soms een dubbeltje voor snoep of een ijsje.
Toen ik jaren later trouwde gaf ze me een zilveren gulden die ik nog steeds heb bewaard.
Plaatje internet.
Gewoon Ik 
Wat leuk, ik heb ook nog diverse zilveren guldens en rijksdaalders. Bij het spoor betaalde mensen die geëmigreerd waren er wel eens mee, en die ruilde ik dan weer om 🙂
Oh dat is leuk zeg, dat is wel een ontzettend speciale gulden. Wij hebben ook nog heel wat zilvergeld in boeken want manlief spaarde ze maar ze hebben geen emotionele waarde natuurlijk.
Héél zuinig op zijn !