Toen ik bij Anne van Altijdmooiweer haar nieuwe hond zag moest ik meteen aan Bobby denken, het hondje dat wij vroeger thuis hadden. Zo’n zelfde koppie had ie.
Tere zielen en hondenliefhebbers kunnen beter even niet verder lezen. Leven in de polder lijkt misschien wel heel mooi en romantisch (het is ook heel mooi) maar het kan ook hard en wreed zijn.
Zo ging het ook met onze Bobby, gewoon een boerenhondje van 13 in een dozijn. Hij at gewoon met de pot mee en natuurlijk liep ie altijd los en scharrelde waarschijnlijk zelf ook nog wel wat eten bij elkaar.
(wordt vervolgd, dit verhaal kan ik niet in 100 woorden vatten).
Plaatje internet
Gewoon Ik 
Zeker op het platte land waren hondjes vroeger niet verwend, maar ook het foxje dat wij vroeger thuis haddenat gewoon de restje van ons eten op hoor, van hondenvoer had men helemaal nog nooit gehoord!
Honden aten gewoon met de pot mee, heel gewoon was dat.
Iets zegt me dat dit verhaal niet goed afloopt, daar kan ik slecht tegen…
Maar lezen doe ik het zeker!
Leuk, de klaprozen 😀
Je eerste hond is altijd speciaal. Met de pot mee-eten. Ja, slecht voor de spijsvertering maar vroeger ging dat zo. Daarom werden die honden ook nooit zo oud denk ik.
Heb je geen foto meer van hem?
Ik ga nog eens bij mijn moeder kijken, volgens mij moet er nog wel ergens een foto zijn met mijn vader die hem eten geeft.