Naar de kapper ging ik vroeger zelden of nooit want ik had altijd lang haar met strikken er in, vlechten of een paardenstaart.
Ik vond dat allemaal wel makkelijk, mijn zussen waren meer van het tutten en frutselen met haar maar dat was aan mij niet besteed.
Alleen mijn pony moest dan bijgeknipt worden en dat was destijds zo kort mogelijk.
Een drama vond ik het want met mijn krullende haar werd hij nog korter en het zag er echt niet uit. Nog steeds als ik bij de kapper komt roep ik als eerste, mijn pony niet te kort knippen.
Gewoon Ik 
Datzelfde gold voor mij. Met een slag in mijn haar was een pony geen optie. Het werd dus een lok.
Ik had mega stijl haar dus dáár had ik geen last van 😉
Haha, kan het me voorstellen… Ik word ook niet blij van mijn jeugdfoto’s… draag vanaf mijn 4e al een bril :-(.