Vroeger hadden wij in het dorp een speeltuin met een speeltuinmeester Hugo genaamd. Het was best een strenge speeltuinmeester. Van de glijbaan af zonder kleedje mocht niet. Dat was ook niet aan de raden want de houten glijbanen hadden nog wel een spinters en bovendien ging het veel sneller met een kleedje.
Er was een draaimolen, dat was niets voor mij, volgens mij heb ik nooit een goed evenwichtsgevoel gehad. De glijbaan vond ik eigenlijk wel het leukste en schommelen maar ook niet te hoog. In de zandbak spelen en wippen. We gingen daar heel graag spelen in de zomer.
Plaatje internet
Gewoon Ik 
Vlak bij mijn huis is nog een buurtspeeltuin.
Deze wordt onderhouden door een vrijwilligsters vereniging.
1 keer per jaar betalen we contributie. 10 euro.
Het is er altijd gezellig druk en nog steeds gratis voor de kinderen.
Ja wij hebben ook nog een speeltuin hier in de buurt die beheert wordt door een Stichting is er ook altijd nog steeds druk met ouders met kinderen die er komen spelen.
Ik zou met jou wel heel gezellig hebben kunnen spelen,mijn evenwichtsorgaan is nét zo slecht ontwikkeld als het jouwe. Ik heb al last van een snelle lift;-)
Ja ook dat herken ik, dat voel ik ook altijd al. 😉
Het is één van de redenen dat ik niet meer wil vliegen, die luchtzakken, het stijgen en landen, vréselijk, m’n hersenen raken de weg kwijt tussen m’n darmen en m’n hoofd!
De speeltuin was gewoon echt nog een ‘speeltuin’ in onze tijd. Wij kwamen er ook heel vaak en ik vond alles leuk! Wij hadden een ‘opzichter’ dat was onze overbuurman, maar ‘speeltuinmeester’ vind ik een ook een leuke benaming 🙂