De hond uitlaten,aan een riem, nee hoor helemaal niet. Hij ging gewoon naar buiten het weiland in om zijn behoefte te doen. Daar liep ie ook altijd te scharrelen. Soms rende hij een eind met mijn vader of ons mee als we ergens naar toe gingen maar dan ging hij toch altijd weer terug naar huis toe.
Het was gewoon een heel leuk en lief hondje en vooral mijn vader was best gek op hem.
Bobbertje noemde hij hem altijd. Hij gaf hem ook eten.
Tot de dag dat opeens Bobby niet meer thuiskwam.
Niemand wist waar hij was gebleven.
(Wordt vervolgd)
Gewoon Ik 
Ik ben er niet helemaal gerust op hoe dit afloopt, en lees snel verder. Toch een voordeel als je achterop geraakt bent met lezen…
Ik kan dit verhaaltje ook in een keer lezen… ben ook bang dat het geen leuk einde is 😦