Wim wilde nooit aan een E-bike tot min of meer bij toeval ( ik had hier en in Apeldoorn een E-bike) beide E-bikes weer bij mij thuis kwamen en hij daar op ging fietsen. In de polder altijd veel wind natuurlijk en dan was het toch wel lekker die ondersteuning.
Ook kwamen we daarmee veel verder dan daarvoor en bovendien is het niet prettig om de een of een e-bike en de ander op een fiets zonder ondersteuning fietsen. Voor beide niet prettig. Afijn daarom kreeg ik van hem 2 jaar geleden voor mijn verjaardag in Apeldoorn een E-bike en ging de inruilfiets die ik voor een klein bedrag kon overnemen van de fietsenmaker richting Apeldoorn. Nu hebben we beide hier en daar E-bikes. En ik hoor Wim nu heel vaak zeggen, het geeft zo’n vrijheid zo’n fiets om verder te gaan dan we normaal zouden komen.
Hier is het altijd wind en in Apeldoorn is het heuveltje op en heuveltje af, mooi maar wel pittig en daar zie ik zelden of nooit meer mensen van onze leeftijd op een fiets zonder ondersteuning fietsen. Zaterdag troffen we het eigenlijk voor het eerst sinds lange tijden weer eens wat betreft het weer. Het was echt heerlijk om te gaan fietsen. Wim had nog een mooie route liggen die we nog niet gefietst hadden. Zo’n 45 km lang en dat is goed te doen. Van Apeldoorn naar Ugchelen, Hoenderloo, Radio Kootwijk, Hoog Soeren, Assel en weer naar Apeldoorn terug. Onderweg regelmatig even gestopt om wat te eten en te drinken op een terrasje. En gewoon onderweg een paar keer afgestapt om te genieten van de prachtige omgeving, de zandverstuivingen, de bossen, de hei en de mooie fietspaden die daar doorheen lopen en leuk fietsen omhoog/omlaag. Een mandarijntje oppeuzelen. We waren aardig op tijd weggegaan en het eerste stuk was het nog heel rustig maar in de middag werd het heel druk maar dat is begrijpelijk met dit weer. Een prachtige dag waar we heel erg van genoten hebben en ook wel dankbaar waren dat we het zo allebei weer konden. En geloof me na zo’n dag in de buitenlucht slaap je echt heerlijk.
Het was wel even heerlijk om het weekend weg te zijn uit het stof. De tegelzetter kreeg het vrijdagmiddag niet af en vroeg of hij zaterdagmorgen terug mocht komen maar daar heb ik nee op gezegd. Dan zou ik ook het weekend thuis moeten blijven en daar had ik helemaal geen zin in. Had mijn tas al ingepakt en was klaar om weg te gaan. Dan liever volgende week dat het een dag langer gaat duren. Door de werkzaamheden was ik toch al laat in Apeldoorn maar goed dat kon de pret niet drukken. Inmiddels wat meer thuis daar hoefde Wim me niet op te komen halen op het station al moet ik eerlijk zeggen dat ik dat altijd wel heel leuk vond dat hij daar bij de trein stond te wachten. Wim heeft nog lang niet zijn conditie terug van voor zijn ziekte dat is nog goed te merken. We hebben ’s avonds weer eens het vliegtuigspel gespeeld, dat lijkt een beetje op monopoly maar dan met luchthavens en startbanen. Best een leuk spel om te doen. De zaterdag hebben we besteed aan nuttige dingen, op de markt boodschappen gaan doen, nog wat gewinkeld, een bakje bij de Hema, zo lekker lopen tuttelen. Daarna was Wim het al helemaal zat en ging hij even rusten. We hadden nog een klusje op het lijstje staan de wasmachine. Die lekte heel erg en Wim zei meteen al dat zou wel een nieuwe worden maar ik zei, laten we er eerst maar eens naar kijken. Wij die wasmachine naar voren gehaald en op zijn kant gelegd. Alles rondom de motor was droog en ik wist het meteen al daar moet iets zijn met de slang. Ik draai de aanvoerslang er af en dat gaat met twee vingers in mijn neus, bij wijze van spreken dan want natuurlijk had ik geen twee vingers in mijn neus. Zet hem maar eens aan zei ik tegen Wim en dat deed hij, meteen kwam het water daar uit. Het lek gevonden. Als ik die slang zo makkelijk los kan draaien dan klopt er iets niet. Hij maakt ook veel lawaai zei Wim. Ik voel aan de wasmachine en die staat totaal niet recht. Ik kijk of ik de stelschroeven bij kan draaien maar er ontbreekt er een aan. We zoeken in de schuur naar een plankje om er onder te leggen en ook dat lukt. Hij staat weer stabiel en de dop wordt strak aangedraaid zodat hij niet meer kan lekken. Doordat hij zo wiebelde is natuurlijk die schroef van de slang langzamerhand los getrild. Probleem verholpen.
Wim had me willen trakteren op een etentje voor alle goede zorgen haha maar de zaak waar we graag komen zat op zaterdag al volgeboekt tot eind april. Dat houden we dan nog maar te goed. ’s Avonds nog de boot geboekt voor onze vakantie in mei naar Terschelling. Dat is ook weer geregeld. Zo hadden we een heel nuttig weekend en ook heerlijk relaxed en nu maar hopen dat Wim de komende tijd nog verder opknapt en we in mei samen op vakantie kunnen.
Vorige week was in Binnenste buiten een item over het beeld in Apeldoorn bij het station en vandaag zag ik weer een item, ook bij het station, een lichtkunstwerk tegen de muur van het station aan. ( zo onder motto, ben nu toch in Apeldoorn bij het station dan deze ook maar even meenemen) En ik ben blijkbaar een cultuurbarbaar want echt ik heb even zitten rekenen maar ik ben daar toch al meer dan 100 keer langs gelopen, onderdoor gefietst en heb het echt nog nooit gezien. Misschien scheelt het dat het pas opvalt als het wat donkerder is en ik toch altijd wel overdag bij het station ben. Als ik even ga googelen blijkt dat het beeld al een tijd buiten gebruik is geweest maar sinds oktober weer onthuld is . Dit lees ik er over op de site van de gemeente Apeldoorn. Het kunstwerk Reizend Zand op het Stationsplein is 6 oktober 2023 opnieuw onthuld na een uitgebreide renovatie. Dit unieke kunstwerk, ook het grootste kunstwerk van Apeldoorn, is hiermee weer klaar voor de toekomst. Tijdens de renovatie zijn 1,3 miljoen lampjes vervangen en is de elektronica compleet vernieuwd. De vernieuwingen maken Reizend Zand ook een stuk duurzamer.
De zandverstuivingen op de Veluwe vormden de inspiratie voor de lichtinstallatie van kunstenaar Giny Vos. De ledverlichting in de 100 meter lange glazen wand brandt in wisselende patronen. Zo geven ze het idee van een zandverstuiving, waarbij je het landschap steeds ziet veranderen.
Veluwse landschap
Reizend Zand vult de wand die er kwam door de aanleg van de fietstunnel in 2008. Landschapsarchitect Lodewijk Baljon ontwierp toen het nieuwe Stationsplein. Zijn ontwerp had het Veluwse landschap als thema. De door Giny Vos ontworpen lichtinstallatie Reizend Zand sluit hier naadloos op aan. Het kunstwerk geeft de fietser of voetganger die de tunnel gebruikt het gevoel dat je de zandduinen ingaat.
Blikvanger
Reizend Zand is daarmee een echte blikvanger op het Stationsplein; een van de drukste plekken in onze stad. Volgens het kunstvakblad BK-informatie is Reizend Zand een van de 100 ‘sleutelwerken’ van Nederland.
Wethouder cultuur Peter Messerschmidt mocht het ‘nieuwe’ Reizend Zand samen met Giny Vos onthullen. “Ik ben heel blij en trots dat dit kunstwerk weer in volle glorie schittert op het Stationsplein. Het symboliseert op een prachtige manier onze plek op de Veluwe. Het is een geweldig welkom voor bezoekers van Apeldoorn en tegelijkertijd een beeld waar ook onze inwoners elke keer weer van genieten.” Toch maar eens beter opletten als ik mijn fiets daar op ga halen en er letterlijk onderdoor loop 😉 😉
Tja en dan woon ik opeens een paar dagen in Apeldoorn, gek hoor, ben er natuurlijk al zo vaak geweest maar toch vond ik het nog best spannend om de weg te vinden daar in de straten. Ik zou dat natuurlijk na 8 jaar blindelings moeten weten maar heel eerlijk, Wim kwam me altijd ophalen op het station (dat miste ik vandaag wel) en dan reed ik of naast of achter hem maar het viel mee hoor, zowel het station gisteren als zijn huis vandaag weer gemakkelijk gevonden. Wim heeft nog best veel pijn en het zal nog wel even duren voordat hij weer thuis en de oude is dus. Vanmiddag meteen vanaf de trein op bezoek gegaan. Er stond in de polder echt wel een heel harde wind, had hem gelukkig mee maar die wind ben ik onderhand ook wel knap zat. (niet dat het iets helpt natuurlijk). Hij had nog steeds pijn en is gewoon ziek maar het is wel iets minder heftig als die eerste dag. Er worden nog steeds onderzoeken gedaan en ik ben niet zo’n googelaar op ziektes maar misschien toch eens daar vragen want ik weet niet of Wim nou ook echt wel zo doorvraagt. Vanmiddag even wat boodschappen gekocht voordat ik naar zijn huis ging. Wim vroeg nog “weet je dan wel de winkels te vinden” Waarop ik antwoordde “welke vrouw weet nou de winkels NIET te vinden”. Heb mijn laptop meegenomen zodat ik ook wat tv kan kijken en natuurlijk bloggen, ga vanavond nog even wat dingen lezen maar ik moet wel zeggen dat ik ook best moe ben dan het reizen en toch wel spannend een beetje in een best wel drukke stad te fietsen. Op te letten op het verkeer en de weg, weer even wennen altijd aan die andere fiets. Nu ik hier in huis zit voel ik de rust weer over me komen. Dat had ik even nodig, even schrijven even verder maar nergens over nadenken, kopje thee en zo lekker wat eten maken. Het is wel “toevallig” dat 5 jaar geleden toen ik last kreeg na mijn operatie van een darmafsluiting omdat ze mijn darm in de wond vastgenaaid hadden en zo ongeveer 36 uur achter elkaar heb liggen kotsen Wim precies dat weekend bij mij was en nu andersom ook nu hij zo beroerd werd opeens. Alsof het zo heeft moeten wezen dat we precies op die momenten elkaar zo konden helpen. Als het prachtig weer zou zijn kon ik best gaan fietsen naar het ziekenhuis, het is wel een km of 5 fietsen en zal natuurlijk flink moeten zoeken om het te vinden maar het zou te doen zijn. Voorlopig ga ik maar met mijn fiets naar het station en neem daar de bus. Dat is daar prima geregeld, ieder kwartier rijdt er een bus van en naar het ziekenhuis en die stopt precies voor de hoofdingang. Wat zou ik dan moeilijk doen om op de fiets te gaan.
Afgelopen zaterdag was het weer bal bij de NS mensen wat een gedoe was het allemaal. Net toen ik dacht, ik stuur Wim even een appje dat zo te zien alles dit keer goed zal gaan begint het bord met de aankondiging te draaien en staat er vanwege logistieke problemen rijdt deze trein niet. Een half uurtje later komt er een trein naar Utrecht die neem ik maar en dan zie ik wel of ik nog verder kom, stampvol natuurlijk. In Utrecht is het weer een half uur wachten op de trein, mooi om even tussendoor naar het toilet te gaan en dat was maar goed want deze trein vertrok 20 minuten later, stond onderweg nog een keer stil, reed een stuk zacht omdat er een andere trein voor reed. Kreeg de aankondiging dat ik dan ook in Amersfoort niet over kon stappen. Even later de aankondiging dat de trein mogelijk nog even stil gaat staan voor onbepaalde tijd maar gelukkig hij haalt het station nog. Komt wel aan op een ander perron, normaliter kan je op hetzelfde perron overstappen, nu kwam hij op een ander spoor aan en had ik nog 2 minuten om dat te overbruggen (trap oplopen, stuk verderop weer naar beneden) en dat lukt mij niet meer. Ik loop op mijn gemakkie maar er naar toe maar dan hoor ik omroepen dat de trein naar Enschede die in Apeldoorn stopt binnen enkele minuten vertrekt. Ik zet even de turbo er op en omdat die trein ook te laat is haal ik die nog net. We zouden mijn appelbes ’s middags op gaan halen maar dat hadden we niet meer gered en Wim had hem al voor me opgehaald. Zo anderhalf uur later dan anders kom ik aan. Nou ja heel erg is het niet maar dat wachten overal pff niet zo mijn ding hoor.
Vandaag kwam ik terug en alles liep als een zonnetje, de trein geen vertraging, de bus stond al klaar voor me alleen het laatste stuk 10 km fietsen was iets minder met al die regen. Als ik zo door de polder fiets en ook in de trein zag wat is alles ontzettend nat. In de weilanden kunnen de eenden zwemmen….. laten we nu maar eens wat droger en mooier weer krijgen hoor. Maar al met al en ondanks het slechte weer was het wel weer een gezellig weekend bij mijn lief.
De Veluwe was ook volop in herfsttooi wat een kleuren zeg een prachtig gezicht. Zondagmorgen gaan wandelen in het Loo park, Wim woont een kleine km bij paleis het Loo vandaan en noemt het altijd zijn achtertuin. Je zou zo’n achtertuin maar hebben. Hij heeft een jaar pas zodat hij er altijd naar toe kan, normaliter hing er een automaat waar ik een kaartje kon kopen maar die zagen we niet meer en hebben we het maar gegokt. Toch eens informeren hoe dat zit. Lopend langs de ijskelder, natuurlijk ook heel veel paddenstoelen gezien onderweg, veel minder dan ik gewild had gefotografeerd. Zei tegen Wim, ga jij maar naar huis hoor ik vermaak me hier nog wel een paar uurtjes lekker struinen en fotograferen maar we hebben de gulden middenweg bewandeld en een mooi stuk gelopen en hier en daar heb ik even lopen struinen en fotograferen.
Zo prachtig daar, we waren mooi op tijd gegaan en maar goed ook want ’s middags werd het weer een stuk minder. Ook nog spelende eekhoorntjes gezien maar ik had alleen een lens bij me voor dichtbij. Wim had ook een uitnodiging gekregen voor Paleis het Loo, een op de 250 bewoners van Apeldoorn hadden die uitnodiging gekregen, maar dat is voor volgende week, hij wist nog niet of ie ging, was wel voor twee personen had hij opgegeven dus wie weet vertrek ik volgende weer nog een keer die richting op, lijkt me best leuk om weer eens rond te kijken daar. En ik had nog beloofd als ik het weer kon ik nog een stukje zou gaan behangen bij Wim en dat heb ik nu gedaan, best een mooi stuk weer gedaan in de kamer, we zijn nu ongeveer op de helft. Het meeste werk is bij behangen altijd om kasten en dingen weg te halen. In eerste instantie zei Wim behang maar om de kasten heen maar ik heb gezegd, dan behang ik niet dat vind ik niks. Als je een keer wil veranderen kan het niet of ziet het er niet uit, daar ga ik de moeite niet voor doen. En soms luistert ie ook wel naar mij en maar goed ook want van wat we gisteren weghaalden koos ie er voor om het op een andere plaats terug te zetten. Hij heerlijk twee keer gekookt voor me. Kortom het was weer een prachtig afwisselend weekend in Apeldoorn.
Ik zou het wel missen mijn televisie ik vind het heerlijk de weekenden bij Wim die geen televisie heb. We luisteren dan wel naar de radio of zetten een muziekje op. En ’s avonds gaan we meestal een spelletje doen, hij heeft een flink aantal mooie spellen om te spelen. Wel eens een gespeeld waar we de halve avond al bezig waren om de spelregels te lezen maar altijd leuk. Afgelopen zaterdagavond gingen we yahtzee spelen en Wim had een nieuwe variant bedacht, een variant waarvan hij van te voren zei, hierbij komt het aan op intelligentie. Nou vertel maar op zei ik. Het ging zo dat we dan in plaats van zes spelletjes achter elkaar we in alle vakjes op het formulier zelf in mochten vullen. De eerste rij werd het totaal dan vermenigvuldigd met 1, de tweede rij met 2 enz. Het was dus zaak om de hoogste gooien in de zesde rij als eerste te zetten die met zes vermenigvuldigd werd om daar zo hoog mogelijk te scoren. Nu durf ik ook wel te zeggen dat ik mezelf nog wel aardig in durf te schatten, ik met cijfertjes best handig ben en dus dit spelletje meteen wel begreep. We gingen beginnen en de dobbelstenen waren me gunstig gezind, ik gooide de ene na de andere grote straat gewoon met een gooi waar Wim helemaal gefrustreerd van raakte omdat hij ook wel 5 verschillende cijfers gooide maar nooit in een goede volgorde. En dat levert toch iedere keer 40 punten op. Afijn zo gingen we verder, hoe verder je komt hoe moeilijker het wordt om te kiezen waar je de punten in gaat zetten. Maar ik vond het wel leuk om te doen. Nou ja op een gegeven moment keerde het tij wel een beetje en kreeg Wim ook wat betere worpen en gooide ook net als ik een keer had een Yahtzee.
Na afloop was het de punten optellen en rekenen, de eerste reeks hadden we allebei evenveel punten en bij de volgende vijf spelletjes hoorde ik hem (hij telde hardop haha) iedere keer lagere getallen noemen dan ik had. Zelf had ik mijn berekeningen al klaar en ik vroeg hoeveel punten heb jij. Hij noemde een getal dat 1000 punten boven mijn score lag. Ik zei dat kan nooit, ik hoorde je overal lagere getallen noemen. Laat me het eens narekenen en ja hoor hij had gewoon een optelfout gemaakt en ik kwam als winnaar uit de bus met zo’n 500 punten verschil.
(niet mijn blaadje na gaan rekenen want ik zag pas thuis dat er ook een klein optelfoutje inzit 😉 😉 vierde rij 10 punten te veel maar dat scheelde maar 40 punten) “Je hebt ook zo’n geluk gehad met gooien” zei hij waarop ik antwoordde “Nee Wim, zoals je vooraf zei, voor dit spelletje heb je intelligentie nodig om te winnen, dus…….. “. Ach het was gewoon leuk we spelen echt alle spellen op het scherpst van de snede want als het er op aankomt willen we allebei winnen maar zonder dat het echt vervelend wordt gelukkig…. Maar het bewijs van mijn intelligentie 😂😂in de vorm van het winnende formulier heb ik maar wel even bewaard…….
Ik heb het wel vaker gezegd, ik hou van treinen vind het nog steeds heerlijk. Je hoeft niets, gewoon lekker zitten, soms lezen, soms puzzelen en soms gewoon naar buiten kijken om te zien dat de weilanden van de polder waar ik woon langzamerhand overgaan in de bosrijke omgeving van de Veluwe. Afgelopen vrijdag met de trein naar Apeldoorn, een makkelijke verbinding, rechtstreeks van Gouda naar Apeldoorn een uurtje onderweg. Het was een heel drukke trein, een dubbeldekker. Ik was blij dat ik mijn kruk meegenomen had, loop eigenlijk helemaal niet meer met een kruk maar zo in en uit die trein best prettig nog even. Ik ging naar boven en daar zat een hele groep met kinderen maar er waren nog wel wat plaatsjes vrij en ik vroeg aan een van die meisjes mag ik naast je komen zitten. Ja hoor mevrouw zei ze en ik ging zitten. Ik vroeg of ze op schoolreis waren en ze vertelden dat ze op kamp waren geweest, kinderen van groep 8 op weg naar een nieuwe uitdaging de middelbare school. En echt leuke kinderen die allemaal vragen begonnen te stellen zoals waar gaat u naar toe en toen ik zei naar mijn vriend, waarom gaat u daar niet wonen of hij bij u. Ja zei ik daar hebben we geen zin in en bovendien hebben we nu twee mooie plaatsen om te zijn de polder en de bossen. Een van de kinderen vroeg hoe oud ik was en ik zei, raad maar eens.. En ze begonnen allemaal te raden van 50 -65 jaar, nou daar kwam ik nog goed van af en zei dat ik 70 was. Zelf waren ze in Kijkduin op kamp geweest. Ze hadden allemaal geen telefoon en ik vroeg of ze die thuis hadden moeten laten en dat was inderdaad zo. Ik vroeg hoe ze dat vonden en twee meisjes zeiden, wel saai maar ook wel heel leuk. Ze hadden zelf dingen moeten doen sliepen ook in tenten. Afwassen en opruimen alles. Allemaal waren ze bezig hun laatste zak met snoep op te eten. En waarom ik een kruk had dus ik zei dat ik een nieuwe knie had gekregen en meteen kwam er van alle kanten dat hebben mijn oma ook of een nieuwe heup. Zo grappig toch.
De juf verzuchtte ik dacht dat jullie in de trein allemaal een beetje zouden slapen maar jullie zijn zo actief dat komt vast door al dat snoep dat jullie zitten te eten. Ze kwamen uit de buurt van Zwolle dus moesten nog een stukje verder dan ik en nog een keer overstappen. Maar wel heel erg leuk hoor om bij zo’n groep te zitten die ook zo gezellig zit te kletsen en voor ik het wist was ik in Apeldoorn. Op de terugreis wederom een heel drukke trein, Ik ging naar binnen, het zat aardig vol maar ik zag een plaatsje dat nog leeg was, er zat een mevrouw en er stond wel een tas van haar. Ik vroeg of ik daar mocht zitten. Ze deed heel moeilijk en zei, kunt u niet ergens anders gaan zitten en dit is ook nog eens een stiltecoupé. Ik vroeg me af waar dat op sloeg en zei dat ik niet zou gaan zingen hoor maar inmiddels riep verderop een jonge vrouw kom maar hoor, ik ga wel staan. Maar naast haar maakten twee heren ook plaats en zeiden, hier kunt u ook zitten en dat heb ik gedaan. Aardige heren waar ik geen praatje mee kon maken (helaas) want het was een stiltecoupé maar ik bedankte ze nog wel. Eigenlijk hou ik niet zo van stiltecoupés hoor, ik heb liever wat reuring om me heen maar goed als het druk is heb je soms weinig keuze. Bij het uitstappen in Gouda stond er een man met een gereedschapskist naast me. Hij zei, ik druk wel op de knop om de deur te openen dan kunt u als eerste uitstappen. Kan ik u ergens mee helpen. Wat een aardige man, ik zei dank je wel maar het gaat wel lukken hoor. Toch is het wel zo dat de entree van intercity’s niet echt handig zijn hoor als je nog niet zo mobiel ben. Nu kan ik al weer goed uit de voeten natuurlijk maar toch het is soms best een flinke stap om er uit te komen.
En zo houden onaardige en aardige mensen elkaar weer aardig in evenwicht. Maar goed mijn eerste reizen zijn weer goed verlopen en moest ook nodig wat vrije reizen dagen opnemen want had er nog 11 staan. Gelukkig sinds Corona blijven die het hele jaar staan en nog een aantal lopen door tot volgend jaar, vroeger verliepen ze na twee maanden zodat ik dit weekend er weer twee in kon wisselen. Treinen, ik hou er van.
Ja ik vond het eerlijk gezegd best een beetje spannend weer voor de eerste keer naar Wim naar Apeldoorn gaan. Weer op een andere fiets fietsen, de reis maar het ging best goed eigenlijk allemaal. Ik had nog een kruk meegenomen voor in de trein als het heel druk is en dan hoopte ik met een kruk in ieder geval een zitplaats te hebben. Want zeker als ik op zondag terug ga is het altijd een heel drukke trein. En daar had ik geen spijt van want inderdaad zowel heen als terug was het heel druk in de trein en hielden mensen toch een beetje rekening met me en had ik een zitplaats. Voordat we ons eerste bakje deden op een terras in Apeldoorn waar we altijd even op weg naar huis toe gaan moesten er nog wel wat hobbels genomen worden waarover later. Vrijdag was het nog heerlijk om op het terras te zitten.
Zaterdag was het heel de dag toch wel regenachtig. Geen enorme plensbuien maar toch grijs en niet echt lekker was het. We zijn naar de markt geweest, weer eens een bakje broodje bij de Hema daar gedaan, dat was echt maanden geleden dat ik bij een Hema was geweest. Mijn verslaving is helemaal over. Beetje aan het einde van de dag werd het toch nog droog en zijn we nog even naar Berg en Bos geweest. Ik vind dit een van de mooiste plekjes van Apeldoorn en Wim woont er heel dicht bij. Op een rustige zondagochtend kunnen we de apen in de Apenheul soms horen. In het ziekenhuis vroeg de fysiotherapeute aan me of ik een doel had. En ik antwoordde “ik wil weer bij de sprengen gaan wandelen” Daar zijn er veel van in Apeldoorn maar bij park Berg en Bos is er een mooie route. Dat was voor dit eerste weekend nog te hoog gegrepen want dat is echt alleen klimmen en dalen. Maar waar we nu waren gaan kijken bij de vijver en de watervalletjes stonden toch ook al bordjes met pas op steile hellingen. En inderdaad het was best zo nu en dan flink klimmen en dalen. Maar het ging goed al voelde ik mijn spieren weg goed. Nog even wezen kijken bij de wilde zwijnen en de herten. Dit keer zagen we ook een mooi edelhert op de hertenweide liggen en een aantal damherten er bij. Blijft altijd zo’n mooi gezicht om die te zien.
Wim heeft gekookt in de tajine met kabeljauw en groentes en rijst. Het was heerlijk en zo lekker eens zelf niet te hoeven koken. Kortom het was een geweldig mooi weekend zo weer samen, blij dat het weer kon en het ging ook met het fietsen goed…. we hebben er weer van genoten.
Weer een heerlijk weekend bij Wim doorgebracht. Even lekker niet in de troep maar genieten van het prachtige weer, de kleurrijke bossen, terrasjes, rust en last but nog least het samenzijn met elkaar. Gisteren zijn we een mooi eind gaan fietsen. We kozen er voor om een keer weer naar Assel te gaan fietsen. Daar was vroeger een stationnetje, dat is er niet meer maar op die plaats is er wel een mooi terras waar we eigenlijk ieder jaar wel een keer neerstrijken. Een prachtige omgeving om te zijn, hele bergen met bladeren, kleurige bossen en heel veel paddenstoelen die ik niet gefotografeerd heb al had ik er nog wel een extra dagje voor willen blijven om dat wel te doen.
Maar dan wel met een E-bike want het was flink bikkelen om daar naar toe te gaan. Best veel klimwerk en dat valt soms echt niet mee en dat is een understatement. Een keer ben ik afgestapt en een stukje gelopen en een keer schakelde ik verkeerd waardoor ik opeens stilviel en gewoon om ging. Ik stond praktisch stil en aan de zijkant een dikke laag bladeren zodat ik er weinig van merkte. Maar het was het waard om daar te kijken. Zo prachtig en natuurlijk het mooie weer er bij. Niet volop zonnig maar weinig wind en gewoon warm. We hebben een keer zitten fonduen dat was echt heel veel jaren geleden dat ik dat gedaan had. Het was heel leuk om te doen, zo lekker smikkelen en kletsen op ons gemakkie samen.
Vandaag weer thuis gekomen en in de trein trof ik nog een bekendheid. Ze zat een bank voor me en heel stiekem heb ik toch even een foto gemaakt. Het was Hedy ‘d Acona. Op een of andere manier zou ik verwachten dat ze 1e klas zou rijden. Maar misschien doet ze dat juist bewust niet. Ze zat te lezen en daarna zag ik haar ook wat schrijven. Toch leuk…. had best een praatje willen maken maar het was zo enorm druk in de trein dan lukt dat ook niet. Nu weer thuis, ook weer lekker al is het de eerste avond altijd weer stil. Mijn klokken staan allemaal nog op zomertijd en dat laat ik maar even zo, voor ik ga slapen verander ik het wel om morgen weer op de goede tijd wakker te worden. Onderweg kwamen we nog een bijzonder verkeersbord tegen langs het fietspad met daarop “Pas op voor zonnende adders”. Ondanks dat het weer er wel naar was zijn we ze niet tegenkomen..
Gewoon Ik 