Blikkie lopen. Of op stelten. Dat was niet zo mijn ding. Blikjes wel maar volgens mij vond ik het leuker om ze te maken dan er op te lopen. Met een spijker twee gaatjes maken en dan een touwtje er doorheen wurmen meestal met een haaknaald van mijn moeder en dan knopen er in tot ze niet meer door het gaatje konden.
Dan stevig vasthouden aan die touwtjes en op die blikkies lopen.
Regelmatig gebeurde het ook dat op ongelijke grond de blikjes indeukten en je als je niet oppaste bijna een doodsmak maakte. Ondingen soms maar ook wel leuk.
Gewoon Ik 
Schitterend
IK was het helemaal vergeten
Ga ze meteen maken voor kleine zoon
Weer zo’n leuke herinnering! En er komen er steeds meer hè Anneke?
Ik herinner me…. wat leuk. Ik viel er steeds af. Te onhandig.
Wij heen nog eens een wedstrijd gedaan met volwassenen vréselijk gelachen;-)
Leuk: op stelten lopen. Het duurde even voordat ik groot genoeg was om er op te stappen… Voor Roos hebben we ze ook gekocht. Wat hebben we gelachen 😀