Een rouwdag. In de tweede klas van de middelbare school kreeg de vader van mijn vriendin een ongeluk. Hij reed in een vrachtwagen van zijn werk en omdat het vakantie was mochten zijn twee zoontjes een keer meerijden met hem. Verblind door de zon reed hij de IJssel in. Hij werd er uitgehaald maar pas op de kant kon hij zeggen dat zijn kinderen er ook nog in zaten. Toen ze er uitgehaald werden was er een al overleden en de andere overleed ’s avonds nog in het ziekenhuis.
Vandaag vond ik het net zo indrukwekkend als toen dit gebeurde.
Gewoon Ik 
Wat gruwelijk.
Vreselijk.
Zoiets vergeet je nooit weer.
Pfff dat moet heftig geweest zijn… verschrikkelijk!
Wat afschúwelijk om dat je hele leven “op je geweten”te moeten hebben, en dán het gemis nog!
Haar vader is nooit meer die vrolijke vader van daarvoor geweest. Het heeft ook op haar grote impact gehad.