Terugblik…..

Mijn laatste terugblik die ik gefotografeerd heb bij dat restaurant maar ik heb hem op mijn verlanglijstje voor Sinterklaas gezet 150 aanvullende vragen, dus wie weet krijg ik hem en anders ga ik hem zelf bestellen. En eigenlijk is het geen terugblik maar een vooruitblik. 😂
Maar goed deze is dus : “jij gaat lekker shoppen, je mag drie dingen kopen die beginnen met de eerste letter van jouw naam. Wat ga je kopen” Ja neem ik dan mijn voornaam of mijn achternaam de eerste letter van. Nou ja van de voornaam maar want mijn achternaam kennen de meeste mensen niet die hier lezen.
Drie dingen die ik mag komen met een A, best lastig, ik heb juist niet gereageerd op al de Black Friday aanbiedingen alleen de dingen die ik echt nodig had even misbruikt om gratis verzending te krijgen.

Even goed denken met een A…… Het eerste wat bij me opkomt is Ananas, ik vind het lekker, de keren dat ik een keer pizza eet neem ik een pizza Hawaï met ananas. Oké simpel en bescheiden beginnen met Ananas.
Tja even denken….. waarom begint mijn naam niet met een P want ik heb wel een nieuwe printer nodig. Helaas pindakaas, dat gaat dus niet door.
Een auto? Heel soms mis ik hem nog wel hoor, als het slecht weer is of wanneer ik zware boodschappen zoals tuingrond ga kopen. Maar ja daarna hé, onderhoud, benzine, verzekering, wegenbelasting. Grote posten op mijn toch wel kleine budget. Dat gaat ie dus toch maar niet worden of ik moet dat er een aantal jaren gratis bij geleverd krijgen.

Ik ga denken adresboek, nee alles al digitaal, agenda, ja die heb ik nog niet gekocht voor volgend jaar een mooie agenda, die wil ik wel.
En dan nog nummer drie dat moet toch wel iets zijn waarbij ik niet zo bescheiden qua prijs ben…… ehhhhhh een mooi groot aquarium? Best mooi hoor maar pff dat moet ook weer allemaal bijgehouden worden.
Ik weet het een appelbes, ik wilde deze al zo graag hebben. Bij mijn lief kwamen we een aantal weken geleden in een heel leuke winkel met tuinproducten.

Allemaal biologische producten en een heel gedreven en leuke verkoopster/eigenaresse van de winkel. Ik vroeg of zij een appelbes had, die had ze niet maar afgelopen vrijdag ontving ik een mailtje dat ze er een voor me gevonden had, hoe leuk is dat. Zaterdag met mijn lief hem opgehaald en ik hoop er veel vruchten van te gaan oogsten volgend jaar om jam of sap van te maken. Geen dure aankopen maar wel dingen waar ik blij mee ben en dat is toch het belangrijkste.

Terugblik

Ja het is weer een WW oftewel een Willem Weekend daarom maar nog een keer een terugblik, ben er trouwens bijna doorheen dus weer wat anders verzinnen om vooruit te schrijven.
Op deze stond : Hoe verliep de ontmoeting met de liefde van je leven….
Ja dan ga ik toch voor mijn ontmoeting met Wim nu al weer bijna 8 jaar geleden, waar blijft de tijd.
Na een tijdje dates gehad te hebben was ik het helemaal zat en was er mee gestopt. Had nog wel een profiel en kreeg van Wim dus een mailtje. Een hele leuke mail en ik dacht, nou ja even reageren maar.
We hebben daarna best een hele tijd zitten chatten en later ook bellen maar het klikte wel.
Toch duurde het nog wel een maand of 4 voor we echt met elkaar afspraken een keer.
Heel gek, dat chatten en bellen was zo leuk dat ik ook zoiets had stel dat het in het echie niet klinkt dan ben ik dat misschien ook kwijt.
Maar goed door een eerdere vervelende ervaring van iemand die ik meteen thuis uitgenodigd had wilde ik dat niet meer en we spraken af op het station in Amersfoort.
We gingen eerst wat drinken en daarna de stad in, het was maart maar best lekker weer al en konden zelfs nog op een terrasje zitten. Wat lunchen, wat winkelen, wat praten, veel praten en eigenlijk voelde ik me meteen helemaal op mijn gemak bij hem. Zo tegen de avond wilde ik naar huis maar hij vroeg of ik nog zin had om samen te gaan eten en dat heb ik toen nog gedaan. Heel grappig was dat we precies in een restaurantje terecht kwamen waar ik ooit een keer met een eerdere date was wezen eten. En dat kon ik hem ook gewoon vertellen zonder dat ik het idee had dat hij dat niet leuk zou vinden.
Kortom de rest is geschiedenis. Twee weken later kwam hij een keer naar mij thuis en weer twee weken later ging ik naar hem toe in Apeldoorn. En zo is het eigenlijk steeds nog zo gebleven om het weekend zijn we bij elkaar. Ook wel in de vakanties en met Kerst, Oud- en Nieuw en hier en daar wat andere feestdagen zoals Sinterklaas, verjaardagen of uitjes of zo.
Nou ja tot nu toe loopt het goed en hebben we het nog steeds fijn samen. Nog een stukje eigen leven en toch de gezelligheid om samen dingen te doen. En wat de toekomst gaat brengen weet niemand, wij ook niet maar wat we gehad hebben en hebben pakt niemand ons meer af.

Terugblik

Ja over deze vraag hoef ik niet lang na te denken, dit is het jaar van mijn nieuw halve knie.
In februari geopereerd en daarna begonnen aan het revalideren en eigenlijk ben ik daar nog steeds meer bezig.
Het heeft me voordelen en nadelen opgeleverd. Het voordeel dat ik geen pijn meer heb en beter kan lopen dan voor die tijd
Nadeel dat er nog steeds niet aan de kant die ze vernieuwd hebben maar juist aan de andere kant zit er nog een plekje dat zo nu en dan opspeelt. Het gaat nog wel steeds beter maar toch blijft dat wat zeuren. Het fietsen gaat nog steeds goed maar het opstappen en afstappen moet ik nog steeds bij nadenken en de angst om te vallen is nog niet helemaal weg al gaat ook dat wel steeds beter.
Ik merk dus nog steeds vooruitgang en hoor ook van andere mensen dat het wel tot een jaar kan duren.
En nog best dat ie regelmatig behoorlijk stram is.
Aan de andere kant als ik kijk wat ik de laatste weken allemaal gedaan heb, in de tuin vooral en in huis dan ben ik wel heel blij dat dit zoveel beter gaat weer.
Tuinieren is toch wel een grote hobby van me die ik niet graag kwijt zou raken.
Kortom heb best een tijdje gehad dat ik spijt had van mijn operatie omdat ik ook ongeduldig vaak ben en gehoopt had dat alles toch sneller zou gaan. En me toch wel ongelukkig voelde als ik niet kon doen wat ik wilde doen.
Ik ga voor mezelf het hele traject nog wel eens langs, van twee krukken, rollator, een kruk. Dingen in huis zittend doen die ik nu gewoon weer normaal staande doe.
Als ik naar het dorp liep deed ik dat in etappes en nu met gemak en zonder pijn loop.
Dus al met al gaat het nog steeds de goede kant op. Al zal 2023 wel het jaar van mijn knie blijven.

Terugblik

Ja weer een terugblik vraag, ben er al bijna doorheen trouwens dus toch nog kijken of het Schapenschuurtje nog een keer open is al is het wel een gelegenheid die alleen open is als het mooi fietsweer is en dat zit er nu even niet in.
Maar goed deze dus.
Houdt u van honden of van katten?

Ja degene die mijn blog regelmatig lezen zullen het wel weten. Ik hou meer van honden, ben echt geen kattenmens al hebben we in de loop van de jaren wel een aantal katten gehad (altijd tegelijk met honden) maar dat was altijd wel op verzoek van exgenoot en kind.
Maar honden hadden en hebben altijd mijn voorkeur hoewel mijn leven momenteel zo is dat ik geen hond kan hebben vanwege mijn levensstijl. Veel fietsen, veel onderweg en weg.
Maar diep in mijn hart zou ik een hondje best nog wel weer leuk vinden, zo’n klein schnauzertje want dat waren de honden die wij het langst en het liefst gehad hebben.

Begonnen met een Riesenschnauzer, een geweldige hond. Mijn ex werkte destijds in de beveiliging en hij was door de hondenopleiding van de politie gevraagd of hij met deze hond daar wilde komen trainen omdat ze geen ervaring met schnauzers hadden. En dat heeft ie gedaan. Ongelooflijk wat die hond allemaal daar geleerd had. Hij nam echt nooit iets van iemand aan al hielden ze hem zelfs een lekker stukje worst voor. Pas toen ons zoontje klein was, de trainingen afgelopen waren, de hond ouder en de teugels ook wel wat gevierd werden kon hij de verleiding niet weerstaan.
Zoonlief zat ik een lage kinderstoel een boterhammetje met leverpastei te eten en dat was een stukje voor hem en een stukje gaf hij aan de hond. De hond die trouwens Ajax heette (we moesten een naam met een A volgens de stamboom verzinnen). Het was ook het eerste woordje dat zoonlief zei nog voor papa of mama zei ie aya. Dat zal ie nu niet meer doen als fanatieke Feyenoorder maar ik pest hem er nog wel eens mee.
Een bijzondere hond die mij ook echt bewaakte in die tijd ging ik vaak nog laat met de bus mee en dan nam ik hem altijd mee. Op een keer zat ik in een bijna lege bus en kwam er een man binnen. De hond begon te blaffen en ik verstond niet goed wat die man tegen mij zei en ik verstond “is deze plaats vrij”. Een bijna lege bus en ik zei, kunt u niet ergens anders gaan zitten. Maar het bleek een controleur te zijn die vroeg mag ik uw plaatsbewijs. Best lachen achteraf natuurlijk.
Hij werd 13,5 jaar oud en ik was heel verdrietig toen we afscheid van hem moesten nemen. Daarna kwamen er nog een middenslag schnauzer en zo anderhalf jaar voor onze scheiding overleed de laatste en omdat we veel weg waren besloten we voorlopig geen hond meer te nemen. Achteraf kwam dat wel goed uit, want wie zou dan de hond mee nemen of houden.
Een keer vonden exgenoot en zoonlief een jong katje dat liep te zwerven op de straat, ze namen hem mee naar huis. We hadden toen geen huisdieren meer. Een schattig beestje en ik nam hem in mijn armen en binnen de kortste keren zaten mijn ogen dicht en begon ik te niezen en proesten. Ik was echt allergisch geworden voor katten.

Via dierenartsen, winkels e.d. foto’s opgehangen en in de krant gezet maar geen eigenaar gevonden er van. Ik bleef er last van hebben vandaar dat hij echt weg moest. Wij het asiel gebeld en daar kon hij komen maar voordat we hem wegbrachten kwam de toenmalige vriendin van mijn zoon vertellen dat haar ouders het katje wel wilden hebben en zo kreeg hij toch nog een goed tehuis.
Heb nog steeds last van kattenallergie. Bij mijn vriendin die ook een kat heeft kan ik maar een nacht slapen want dan krijg ik teveel last en heb geen zin om daarvoor medicijnen in te gaan nemen. Toch lijkt het wel als ik ergens komt waar ze katten hebben ze me ook altijd moeten hebben of ze het ruiken dat ik ze liever niet in de buurt heb. Nou ja de vele katten die mijn tuin regelmatig bevuilen heeft mijn liefde voor katten inmiddels wel naar een nulpunt gebracht maar daar kunnen die beesten niets aan doen en ik zal ze ook niets aandoen hooguit een beker water gooien of zo.

Terugblik 5

Nog een voor als ik nog niet terug ben.

Wat was de fijnste plek waar je gewoond hebt.

Ik ben tot nu toe vier keer verhuisd. De eerste keer van mijn ouders naar ons eerste huisje, een piepklein huisje, heel leuk en ook wel een leuke tijd.
Daarna verhuisd naar een woning boven de winkel, ook best veel meegemaakt maar wel een huis met mankementen zoals lekkages, koud en tochtig. Maar ook wel een huis met karakter.
Ons derde huis was een heel nieuw huis, twee verdiepingen hoog, recht toe recht aan, saai huis weinig sjeu er aan. Wel lieve buren en nu nog steeds mijn beste vrienden. De eerste keer dat we regen kregen zo’n blij gevoel dat het nergens lekte. Wat een luxe.
En ons vierde huis waar ik nu nog woon. Een huis dat toen we gingen kijken nog heel ouderwets was, nog een kachel er in en we moesten echt wel door dingen heen kijken om te zien wat het kon worden.
Maar voor mij was het zo dat ik meteen het gevoel kreeg “dit is mijn huis” het voelde zo ontzettend goed aan.
We hebben letterlijk bloed, zweet en tranen gewerkt om het allemaal voor elkaar te krijgen. Midden in de zomer kregen we de sleutel, het was bloedheet toen ik alles ging behangen en verven. Maar het huis omarmde me.
Bij de scheiding was ik dan ook heel blij dat ik hier kon blijven wonen. Een kwestie van verdelen, mijn ex wilde graag de boot en de auto en ik stelde als voorwaarde dat hij dan zou verhuizen naar een ander huis. En daar ging hij mee akkoord. De auto en boot zeiden mij helemaal niets maar hij vond ze belangrijk.
Ik heb er ook echt mijn eigen huis van gemaakt en eigenlijk iedereen die hier komt zegt tegen me wat een leuk huis en ook tuin heb je. Niet groot maar voor mij en vroeger voor ons 3en ook groot genoeg.
Dit dus de fijnste plek waar ik gewoond heb?
Eigenlijk is het een gelijke stand met mijn ouderlijk huis. Aan het einde van een pad vanaf de IJsseldijk de polder in het laatste huis woonden wij. Een heel grote tuin er bij en midden tussen de landerijen. We woonden er zo vrij, paar honderd meter van school, kerk en dorp en konden er van alles doen, buiten spelen, tenten maken, visjes vangen, verstoppertjes spelen vooral bij de boerderijen in de omgeving.
Een schommel, een rekstok, kortom een kinderparadijs en daar heb ik altijd met heel veel plezier gewoond. Vandaar het gelijke spel.
Mijn oudste broer heeft het huis later gekocht van de eigenaar en mijn ouders verhuisden naar een nieuwbouwhuis. Hij heeft het in de loop der jaren helemaal verbouwd en gemoderniseerd met een serre en slaapkamer, badkamer allemaal gelijkvloers.
Daarom kom ik nog steeds regelmatig in mijn ouderlijk huis al is het niet meer te vergelijken met toen maar toch zo nu en dan herken ik toch nog weer iets van vroeger. Een oude boom, de brug over de sloot en zo kom ik nog wel eens van die dingen tegen ook in het huis, voornamelijk boven.
Heb daar altijd met zoveel plezier gewoond en nu in mijn huis hier ook, beide voor mij echt huizen die me zo dierbaar zijn. Gedeelde eerste plaatsen, de tweede plaats voor ons eerste kleine huisje, de derde plaats voor ons huis boven de winkel en als laatste het nieuwste en modernste huis maar zonder reuk of smaak zeg ik altijd.

Terugblik 4

Hier komt er weer een, ja inderdaad ik ben er een aantal dagen niet vandaar deze terugblikken. Als ik weer terug ben kom ik gauw weer even wat lezen en reageren.
Heb je wel eens ergens heel lang voor gespaard.

Ja dat heb ik inderdaad en wel voor een nieuwe fiets.
We hadden een winkel in het begin van ons trouwen, een dierenwinkel. Daar konden we van leven maar het was absoluut geen verpot.
In die tijd had ik van die periodes dat ik wel en niet rookte en op een gegeven moment was ik weer gestopt met roken.
Ik ga iedere week het geld wat ik daar mee uitspaar in een potje stoppen zei ik tegen mijn ex en dat deed ik ook. Echt precies het geld dat ik normaal aan roken uitgaf.
De prijzen waren destijds nog niet zo hoog als nu en ik rookte niet heel erg veel maar toch ongemerkt werd het een mooi spaarpotje.
En mijn doel was een nieuwe fiets. Dat zou mijn eerste echte nieuwe fiets worden want daarvoor thuis bij mijn ouders had ik het altijd moeten doen met tweedehandsjes of afdankertjes van de anderen.
Ook niet erg maar toch een nieuwe fiets vond ik wel bijzonder en na een lange tijd had ik hem bij elkaar gespaard en dat gaf zo’n heerlijk gevoel dat ik die van dat geld kon kopen.
Zelf eerlijk verdiend vond ik dat en ik heb heel erg lang plezier van deze fiets gehad. Doordat we bij de winkel geen schuur hadden zette ik deze fiets altijd ’s morgens voor de winkel en als de winkel dicht ging binnen in de winkel.
Maar op vrijdag koopavond vergat ik het wel eens en dat was precies al een uitgangsavond en tot twee keer toe werd mijn fiets meegenomen (ja het waren echt andere tijden, hij stond nooit op slot zo voor onze eigen winkel) en tot twee keer toe kreeg ik hem via de politie weer terug.
Voorbijgangers die uit het café kwamen hadden hem meegenomen en ergens anders gewoon weer neergezet buiten. Zo ging het in die tijd nog met een eigen politiebureau en agenten die op straat hun werk deden. Tijden zijn veranderd. Nu hoef je amper meer aangifte te doen van vermissing, politiebureaus in kleine kernen zijn er niet meer en op zoek gaan naar een verloren fiets doen ze niet meer. Maar van mijn lange spaaractie had ik wel veel plezier al ben ik later toch wel weer gaan roken. Niet meteen nadat ik mijn fiets had gekocht maar later weer wel. Gelukkig ben ik er nu al weer zo’n 23 jaar van af en ik weet zeker dat ik nooit meer zal gaan roken.

Terugblik 3

Hier komt er weer een.
Welke beslissing in uw leven heeft uw leven volledig veranderd.

Ja daar hoefde ik niet lang over na te denken natuurlijk. Dat is namelijk mijn scheiding nu al weer ruim 15 jaar geleden.
Heel lang geduurd voor ik het aandurfde om weg te gaan, op mijn 50e jaar zat ik eens bij de vijver en opeens dacht ik, met deze man wil ik niet oud worden.
Het heeft door verschillende omstandigheden nog ruim 5 jaar geduurd voordat ik er echt alleen voor stond en het voor mij zo’n ontzettende opluchting was.
De laatste jaren van mijn huwelijk waren niet prettig en heel eerlijk gezegd heb ik nu een veel betere verstandhouding met mijn ex dan die laatste jaren.
Het feit dat ik na een aantal dates en wat korte periodes dat ik met iemand omging Wim leerde kennen heeft mijn leven zo verrijkt.
En ook als het morgen afgelopen zou zijn, dat hoop en verwacht ik niet, dan heb ik zoveel mooie dingen meegemaakt de laatste 8 jaar die ze me nooit meer af pakken.
Ondanks dat zou ik niet meer willen samen wonen, ben toch ook door de jaren alleen wel heel erg op mijn vrijheid gesteld geraakt.
Ga je samenwonen is het toch weer schipperen van beide kanten en waarom zouden we dat doen als we het zo ook goed hebben. Zoals ik al vaker gezegd heb en nog steeds zeg, het mooiste van twee werelden, de bossen en de polder.

Terugblik 2

Nou ja vooruit meteen maar weer nummer twee er tegenaan gooien en die heeft ook te maken met mijn jeugd en mijn moeder.
Hier komt de vraag dus:

Aan welke tip, nou mijn moeder was niet zo van tips geven maar ze was voor mij wel een voorbeeld in hoe zij met de dingen omging. Geen knuffelmoeder was het hoor maar wel een waarvan ik wist dat ze onvoorwaardelijk van ons alle 5 hield. Al kwam dat de laatste 5 jaren van haar 100 jarige leven wel meer tot uiting. Ze zei zo vaak dat ze blij met ons was, altijd zo blij als we kwamen en ook graag een knuffel kreeg en gaf. Een periode waar ik nog met een heel fijn gevoel vaak aan denk. Ze woonde nog op zichzelf en we zorgden er voor dat er iedere dag iemand van ons kwam.
Een ding zei ze ooit wel tegen me, als je verdriet heb, ga hard werken dat helpt. En ik denk dat ze daar wel gelijk in heeft gehad. Heb dat in mijn leven helaas vaak in praktijk moeten brengen ;);). Maar het leukste vond ik toch wel het bordje dat bij haar in de gang hing en nu bij mij thuis “Willen in kunnen” en daar ben ik het helemaal mee eens.
Natuurlijk kan ik ook niet alles maar ik probeer wel heel veel en vaak (vaak ook niet) pakt het dan wel goed uit.
En zo was mijn moeder ook. Ze vertelde eens dat ze de kamer wilde behangen maar met 5 kleine kinderen die dan rond lopen te banjeren niet zo gemakkelijk. Mijn vader werkte in die tijd bij een boer en ging ’s morgens om een uur of 4 al melken. Zij ging dan mee op en ging behangen (zit in de genen ook mijn leukste kluswerkje behangen) en als wij dan opkwamen had ze al vast een groot deel gedaan.
Mijn vader was geen klusser, die heb ik echt nooit met een hamer of spijker gezien, mijn moeder wel die deed dat soort dingen zoals iets ophangen of kleine klusjes zelf.
Mijn vader werkte heel hard bij de boer, deed daarbij nog de groentetuin en soms nog klusjes bij andere mensen in de hooibouwtijd. Die had het ook wel druk zat.

De rolverdeling was nog zoals het in die tijd was. Mijn moeder deed het huishouden, had haar eigen bloementuin waar ze de mooiste bossen bloemen plukte (niet geërfd) naaien, breien, kortom alles wat nodig was om het huishouden goed te laten verlopen.
Wij meiden hielpen thuis zodra we dat konden in het huishouden en de jongens hielpen in de tuin bij mijn vader.
Zo ging het gewoon in die tijd en we wisten niet anders en weet ook niet of het ook zo slecht was, ik ben er in ieder geval niet slechter van geworden.

Terugblik 1

Ik heb niet veel met lijstjes invullen maar soms mag ik ook wel een keer van mijn principe afwijken en trouwens dit is geen lijstje maar het lijkt er wel wat op, mijn principes zijn trouwens niet zo vast.

Maar vorige week belandde ik weer eens op een terrasje waar ze allerlei potjes op tafel hebben staan met vragen met de namen “Terugblik of kletspot”.
Met Wim hebben we daar ook al eens een keer vragen zitten beantwoorden en dat leverde best wel leuke en onverwachte antwoorden op.
En als ik een weekend weg ben zoals nu vind ik het wel om van te voren een blogje te maken en daarom heb ik vorige week een aantal vragen die ik wel blogjeswaardig vond zitten fotograferen.
Heb me al voorgenomen dat dit ook een leuk cadeautje vind om voor mijn verjaardag te vragen, verder weet ik toch meestal niets te vragen.
Afijn nummer 1 dus:

Ja wat is het oudste voorwerp in mijn huis, moest wel even goed nadenken wat dat kon zijn maar ik kom toch op mijn koffiekopje van vroeger. Al heel jong was ik gek op koffie en van mijn moeder kreeg ik dan een heel klein kopje met koffie met veel melk er in. En dat kopje heb ik nog steeds en staat in mijn herinneringen kastje.
Heb mijn leven ook heel veel koffie gedronken. In de tijd dat we de winkel hadden zette ik ’s morgens de eerste thermoskan met koffie en zo ging het heel de dag wel door, eigenlijk dronken we nooit wat anders.

Tot ik er zo’n jaar of 30 geleden al weer (wow zal het eens opzoeken dat zou misschien wel een jubileumwaardige dag zijn 😉 ) last kreeg van zoveel koffie drinken. Ik werkte in een café waar ook heel wat bakjes koffie er door gingen bij me en op een gegeven moment kreeg ik hartkloppingen en trillende handen. Ben toen op advies van de huisarts helemaal gestopt met koffiedrinken en overgegaan op thee of cafeïne vrije koffie. En dat pakte goed uit. Ik drink nu nog steeds hoofdzakelijk thee alleen bij de Hema drink ik altijd cafeïne vrije koffie, die vind ik heel lekker daar.