Terugblik

Ja het is weer een WW oftewel een Willem Weekend daarom maar nog een keer een terugblik, ben er trouwens bijna doorheen dus weer wat anders verzinnen om vooruit te schrijven.
Op deze stond : Hoe verliep de ontmoeting met de liefde van je leven….
Ja dan ga ik toch voor mijn ontmoeting met Wim nu al weer bijna 8 jaar geleden, waar blijft de tijd.
Na een tijdje dates gehad te hebben was ik het helemaal zat en was er mee gestopt. Had nog wel een profiel en kreeg van Wim dus een mailtje. Een hele leuke mail en ik dacht, nou ja even reageren maar.
We hebben daarna best een hele tijd zitten chatten en later ook bellen maar het klikte wel.
Toch duurde het nog wel een maand of 4 voor we echt met elkaar afspraken een keer.
Heel gek, dat chatten en bellen was zo leuk dat ik ook zoiets had stel dat het in het echie niet klinkt dan ben ik dat misschien ook kwijt.
Maar goed door een eerdere vervelende ervaring van iemand die ik meteen thuis uitgenodigd had wilde ik dat niet meer en we spraken af op het station in Amersfoort.
We gingen eerst wat drinken en daarna de stad in, het was maart maar best lekker weer al en konden zelfs nog op een terrasje zitten. Wat lunchen, wat winkelen, wat praten, veel praten en eigenlijk voelde ik me meteen helemaal op mijn gemak bij hem. Zo tegen de avond wilde ik naar huis maar hij vroeg of ik nog zin had om samen te gaan eten en dat heb ik toen nog gedaan. Heel grappig was dat we precies in een restaurantje terecht kwamen waar ik ooit een keer met een eerdere date was wezen eten. En dat kon ik hem ook gewoon vertellen zonder dat ik het idee had dat hij dat niet leuk zou vinden.
Kortom de rest is geschiedenis. Twee weken later kwam hij een keer naar mij thuis en weer twee weken later ging ik naar hem toe in Apeldoorn. En zo is het eigenlijk steeds nog zo gebleven om het weekend zijn we bij elkaar. Ook wel in de vakanties en met Kerst, Oud- en Nieuw en hier en daar wat andere feestdagen zoals Sinterklaas, verjaardagen of uitjes of zo.
Nou ja tot nu toe loopt het goed en hebben we het nog steeds fijn samen. Nog een stukje eigen leven en toch de gezelligheid om samen dingen te doen. En wat de toekomst gaat brengen weet niemand, wij ook niet maar wat we gehad hebben en hebben pakt niemand ons meer af.

Verslaafd ! nou én…….

Was gewoontegetrouw (tussen de buien door, goed uitgekiend droog heen en terug) na mijn werk naar de Hema gegaan.
Op een bankje zat een mevrouw te wachten die ik goed kende van onze beruchte kaartmarathons waar zij met haar man de organisatie voor hun rekening namen. Daar gingen we altijd met een hele groep uit ons dorp naar toe. We waren berucht, zeker de keren dat we alle slaatjes die over waren opaten en nog een andere keer de roze koeken. Door onze groep draaiden ze altijd wel een goede omzet. De marathons duurden 12 uur en we waren meestal met een man of 12. We werden ’s morgens gebracht en ’s avonds gingen we met een gehuurd busje naar huis. Altijd dikke pret en lol. Ik ging naast haar zitten en een praatje maken. Op een gegeven moment kwam haar man aan de andere kant van me zitten. Heel gezellig even. Terwijl ik daar zo zat zag ik opeens mijn zus uit de winkel van het Kruidvat komen en riep haar.
Het echtpaar ging weer weg en mijn zus nam de vrijgekomen plaats in. Haar man was een ogentest aan het doen bij de Pearl. We zaten even te praten toen hij er ook weer aankwam. Gaan we naar huis, zei mijn zus of doen we een bakje bij de Hema met Anneke. Nou laten we maar een bakje doen zei mijn zwager.
Dan trakteer ik een keer, zei ik snel. Zij hebben me een aantal weken ook gered toen mijn fiets op slot stond en ze willen toch niets hebben, dan vind ik dit wel leuk om te doen.
Ik sta met mijn zwager bij de kassa te wachten als de mevrouw van de Hema zorgt voor de schrik van mijn leven.
Ze zegt tegen me ” weet je al dat we gaan sluiten van 10 t/m 18 augustus”. Ik zeg, hè, en ik dan. Hoe overleef ik dat als Hemajunk. Ze schiet in de lach en vertelt dat ze de Hema gaan verbouwen. Er komt een andere indeling, nieuwe verlichting dus gaan ze een week dicht.
Ja daar zat ik dan, hoe moet dat nu, ga ik eindelijk eens van mijn verslaving afkomen of ga ik smachtend op zoek naar een andere Hema in de buurt.
Een voordeel heb ik, in die week komt mijn vriendin 3 dagen logeren en ik ga ook het weekend daarna vier dagen naar Luxemburg dus 3/4 van de dagen is wel opgevuld al.
Volgende week dus zaak om dagelijks in te gaan nemen daar zodat ik er even tegen kan. Kan gemakkelijk ook want ik heb vakantie ik hoef 3 weken niet te werken. Best heerlijk hoor.
Ach jullie snappen het vast wel, het is gewoon weer een van mijn onzin verhalen maar goed een kern van waarheid zit er wel in. Eigenlijk ga ik niet gauw in andere horecagelegenheden alleen zitten en bij de Hema wel. Daar zitten ook veel mensen alleen een bakje te doen. Heel regelmatig dat mensen vragen of ze aan mogen schuiven, soms ken ik die mensen soms ook niet. Het is best een soort gezellige inloop, laagdrempelig daar waar ik veel bekenden die ook daar met regelmaat komen zie of even een praatje mee maak. En zeg nou zelf, als ik thuisblijf, de muren in huis zeggen niets terug hoor heb ik inmiddels wel ondervonden. Maar dat weekje dicht zal ik geen last van hebben hoor haha.. hoewel………

De Grote Boer

In ons dorp is een best actieve historische vereniging en vanavond was er een jaarvergadering. Ieder jaar wordt er uit een legaat van een van de actiefste leden (en toevallig ook nog een vroegere buurvrouw van mij waar ik jarenlang een paar keer per week mee ging zwemmen) een penning uitgereikt aan bewoners van een historisch pand die hun huis gerestaureerd en goed onderhouden hebben zodat het bewaard blijft.
Dit jaar werd voor de zesde keer deze penning uitgereikt en was ik gevraagd om daar een artikel over te schrijven.
Bij aankomst kwakte ik nog even met mijn fiets om, stond bijna stil dus hoe het nou kwam, geen idee maar kwam met mijn hoofd op een stenen rand en lag wel even te duizelen. Er kwamen een paar meiden die in het centrum naar een andere bijeenkomst gingen die me even hielpen met mijn fiets op te tillen.  Heb je niks vroegen ze maar behalve even wat pijn in mijn kop had ik voor mijn gevoel niets.
Een van die meiden vroeg nog wel hoe heet je, waar woon je, waar ga je naar toe om te controleren of ik geen hersenschudding had. Maar daar had ik gelukkig geen last van, kon alles zo opdreunen zonder na te hoeven denken. Weer goed afgelopen, waarom ik nou altijd zo van het vallende type ben vraag ik me wel eens af. Weet dat mijn moeder het ook had dus misschien is het genetisch bepaald, lompheid, te veel tegelijk willen doen of ik weet het ook niet. Wil me er eigenlijk ook niet te druk over maken.
Toen ik binnen kwam zag ik meteen een van de oude huisartsen lopen dus ik dacht nou mocht ik nog last krijgen dan is er in ieder geval een dokter in de zaal. 😉
Na de pauze was er een lezing over een beroemde historische figuur uit Lekkerkerk, verteld door die huisarts dus die daar een studie naar had gedaan. Wikipedia zegt hier het volgende over:

De Grote Boer van Lekkerkerk (echte naam Gerrit Bastiaensz) (Lekkerkerk, circa 1620 – aldaar 1668) was een boer en zalmvisser.
Volgens bronnen uit zijn tijd was Gerrit Bastiaensz 2,59 meter lang. Door zijn uitzonderlijke lengte trok hij veel bekijks, niet alleen van zijn dorpsgenoten, maar ook velen uit de omringende provincies kwamen dit fenomeen bekijken.
De toenmalige heer van de Lek, graaf Lodewijk van Nassau la Lecq, liet een schilderij van deze ‘reus’ vervaardigen. Dit schilderij is echter verloren gegaan toen het rechthuis annex café afbrandde, waar het schilderij hing. Er zijn wel latere afbeeldingen gemaakt, maar betwijfeld wordt of deze portretten veel gelijkenis vertonen. Er bestaat wel een niet gesigneerd zeventiende-eeuws portret, dat wellicht nog tijdens zijn leven is gemaakt en dus mogelijk wel lijkt op de afgebeelde persoon.
De Grote Boer van Lekkerkerk overleed in 1668 na een ruzie op de kermis, waarbij hij door een vechtersbaas werd doodgestoken.
Later onderzoek van zijn dij- en scheenbeen (die bewaard zijn gebleven) door prof. dr. J. van Limborgh (publicatie in het Tijdschrift voor Geneeskunde van 26 maart 1955) wees uit dat de werkelijke lengte van Gerrit Bastiaensz ongeveer 2,16 meter moet zijn geweest. Ook met deze lengte blijft hij een reus in zijn tijd.  (De mensen werden in die tijd gemiddeld 1.60 meter)

Niet alleen wist hij veel te vertellen over deze historische figuur maar ook over de medische kant van het verhaal hoe deze reuzenlengte kon ontstaan, meestal door een goedaardig gezwel in de hypofyse waar ook het groeihormoon aangemaakt wordt.
Ook de Reus van Rotterdam kwam nog in het verhaal voor. Een van de oudere dames vertelde nog dat ze hem wel gezien hadden en dat zij en haar vriendinnetjes bang voor hem waren.
De botten van de Groote Boer zijn altijd nog te zien in een vitrine bij de historische vereniging en ook deze avond daar aanwezig. Ook de leest van zijn schoen, maat 62, is bewaard gebleven. Het portret waar over gesproken wordt hangt nog steeds in het gemeentehuis van Lekkerkerk. Via veel omzwervingen was het ooit ergens in een opslagplaats beland maar toch weer in ere hersteld. Er is zelfs nog een kruidenlikeur te koop in de slijterij met de naam De Grote Boer.  Het restaurant dat sinds jaar en dag De Groote Boer heette bestaat nog steeds maar is sinds een jaar of 15 een Chinees restaurant met de naam Golden River……ook leuk maar van mij had ie gewoon De Groote Boer mogen blijven heten.

Plaatjes www.