En na een paar maanden werd mijn nichtje geboren, op de geboortes van mijn eigen kinderen na de mooiste gebeurtenis die ik me kan herinneren in mijn leven.
Ik vond het zo mooi om tante te worden al werd ik en word ik nog steeds niet zo genoemd door mijn nichtje.
We gingen er heel vaak naar toe op de fiets mijn zusje en ik en gingen er ook wel oppassen als mijn zus eens weg moest.
En mij viel de eer te beurt dat ik bij het dopen haar “de kerk in mocht dragen”.
Ik voelde me helemaal vereerd.
Gewoon Ik 
Niets mooiers dan zo’n nieuw kindje, ik kan niet wáchten op onze achterkleindochter!