Natuurlijk heb ik herinneringen mijn bijna verdrinken maar het is me vele keren verteld door mijn moeder. Wat zal ze een angst gehad hebben toen ze mij daar zag drijven.
Ik heb een haat/liefde verhouding gekregen met water daardoor.
Zwemmen leren in de IJssel, zo ging dat vroeger maar zodra ik geen bodem onder mijn voeten had werd ik angstig.
Daar had de zwemleraar geen begrip voor, mijn eerste zwemles op school was gauw voorbij toen ik niet in het diepe durfde te springen. De leraar stuurde me naar school terug en ik heb mocht nooit meer mee naar zwemles.
Gewoon Ik 
Jeetje en kun je wel zwemmen?
Ja ik kan zwemmen en doe het ook graag. Heb ook geleerd mijn hoofd onder water de doen omdat ik mijn angst niet over wilde brengen op mijn zoon. Dat is helemaal gelukt. Maar geen grond onder de voeten zwem ik nog steeds graag een beetje aan de kant.
Ik kreeg zwemles van mijn vader, in een sloot achter ons huis. Haha, ik leek wel op een vis die gevangen werd als ik aan de foto’s denk. Ben niet dol op zwemmen maar doe het nu weer voor de broodnodige beweging. Eén keer ben ik van de 3-meterplank afgedoken… ik was toen 20 of zo. Was een eenmalige aanbieding want zo nodig hoefde ik niet hahaha.
Wat was dat een foute leraar, zeg.
Ja, zo ging dat toen, toen hadden ze nog niet door dat kinderen een levenslange angst zouden kunnen oplopen.