Voordat weerradar en weeralarm bij mij zijn intrede deden lette ik altijd op de lucht en het weer om te kijken of er regen zou komen, niet dat ik het altijd goed had, maar toch kon wel aardig inschatten of ik een bui op mijn dak zou krijgen. Geleerd van mijn vader die altijd buiten was, hij werkte bij een boer en boeren weten vaak precies was voor weer het wordt. Tegenwoordig zullen ze ook wel gebruik maken van de moderne technologie maar vroeger was het echt de wolken, de luchten, waar zit de wind, een rode zonsopkomst of zonsondergang en dat soort zaken. En heel belangrijk het gedrag van de dieren, gaan koeien of paarden bij elkaar staan met hun kont in de wind ga er dan maar vanuit dat er regen of slecht weer op komst is.
Gisteren kwam ik door de polder fietsen naar mijn moeder toe en ik rook overal dat de boeren aan het gieren waren of te wel boerenparfum zoals ik het altijd noem.
De tuin bij mijn moeder moest echt nodig gesproeid worden maar ik dacht, als de boeren gaan gieren gaat het regenen want dan trekt de gier goed het land in. Blijft het warm en droog verbrand de gier het gras dus zowel bij moeders als bij mijzelf thuis de tuin niet gesproeid gisterenavond.
Vannacht hoorde ik al de eerste bui op de ramen kletteren en vanmorgen was het een en al regen. En hoewel mijn voorkeur uitgaat naar prachtig zonnig weer is het wel even een zegen voor de tuin deze regenbuien en voor de hele natuur. Ook een dagje makkelijk dat ik niet al mijn plantjes water hoef te geven, zeker mijn groentes moeten toch wel iedere dag een druppie hebben.
Best makkelijk hoor buienradar en weeralarm, niets mis mee maar ik kijk toch nog steeds graag even naar de wolken, de lucht en dan denk ik steeds, dat moet ik gewoon meer doen.
Want dat weeralarm is leuk maar hij geeft wel de buien aan op de locatie waar ik ben maar als ik 10 km verder ga dan kan het daar wel droog zijn. Dus dat is ook allemaal relatief eigenlijk. Want buien kunnen soms heel plaatselijk zijn. Heb zelfs wel eens gehad dat ik op mijn tablet ging kijken of het buiten regende, toen ik mezelf daarop betrapte dacht ik, het moet toch niet gekker worden, doe een stap naar buiten en dan weet je het. 
En eigenlijk wil ik die vaardigheden ook niet verliezen, de kleur van de lucht die onweer voorspelt, ’s winters het dichttrekken van de lucht als er sneeuw komt. Dat blijft toch veel mooier dan op zo’n schermpje kijken. En misschien zelfs onverwacht een keer overvallen worden door een flinke bui als ik op de fiets zit. Want zei mijn moeder vroeger niet altijd als ik klaagde over regen en vroeg of ik met de bus naar school mocht “je zal er niet van smelten hoor”. En zo is het wel natuurlijk.
Gewoon Ik 