Vanavond ging in nog even een rondje lopen in het parkje dicht bij mijn huis. Achter me liepen een man en een vrouw ook daar te wandelen en te praten samen.
Ik hoorde het gesprek wel maar volgde het niet, wel hoorde ik die mevrouw na iedere zin “weet je wel” zeggen. En een keer in een zin zei ze het wel drie keer.
Ik hoorde opeens niets anders meer dan dat zinnetje en dacht, zou die man dat ook niet horen dat ze dat zo vaak zegt.
Stopwoordjes of in dit geval stopzinnetjes. Ik heb ze ook hoor, ik betrap mezelf er heel vaak op dat ik het woord leuk gebruik. En soms ook wel heel vaak, probeer daar wel op te letten en er een andere draai aan te geven. Maar een blogjes snel geschreven of een verslag van een geslaagde (lees leuke) 😉 dag overkomt het me zeker wel.
Soms als ik een blogje nog eens later doorlees valt het me gewoon op.
In gesprekken op tv heb je het soms ook wel eens dat iemand veel “he” zegt of een ander woord waardoor ik dat dan alleen nog maar hoor en het hele verdere gesprek me ontgaat.
Ach weet ik veel….. wat maakt het ook uit toch. Iedereen drukt zich op zijn of haar eigen manier uit en dat is prima.
Hoewel gisterenavond hadden we vergadering van de huurdersbelangenvereniging en daarbij hadden we een presentatie gekregen met veel tekentjes en plaatjes met teksten over hoe te doen als mensen overlast veroorzaken voor de omgeving gemaakt door iemand van de woningcorporatie.
En het enige dat ik zag was dat er drie heel stomme taalfouten in stonden, ik las alleen nog die taalfouten en de rest ontging me een beetje. Het was wel een interne presentatie en niet bestemd voor de bewoners.
Het was ook de meest gemaakte taalfout die ik heel vaak tegen ben gekomen zoals “dat betekent” en dan met een d op het einde geschreven.
En nu maar hopen dat ik in dit blogje geen taalfouten heb gemaakt (ik maak ze zat hoor) en geen tien keer het woordje leuk gebruikt heb, al was het gisteren voor me echt wel een leuke dag.
Gewoon Ik 