Memory kastje 4

Het is weer WW weekend dus hierbij weer een blogje over iets uit mijn memory kastjes.
En dat zijn de Ampelmännschen uit Berlijn. Ik kocht deze twee zgn koelkastmagneten in een speciale winkel die alleen allerlei artikelen hiervan verkochten. Dit keer even niet het verhaal van mijn vakantie daar, heb nog andere souvernirs om daar over te schrijven maar ik vond het verhaal van deze Ampelmännschen dat ik daar hoorde zo mooi, daarom kocht ik deze twee als herinnering aan Berlijn.
Wiki schrijft het volgende er over:

Das Ampelmännchen (Duits voor: “het verkeerslichtmannetje”) is de Duitse benaming voor het figuurtje op verkeerslichten voor voetgangers, en in het bijzonder voor het ontwerp daarvan in de voormalige DDR. In tegenstelling tot andere landen, waar de verkeerslichtfiguren abstract en zakelijk getekend zijn, is het Oost-Duitse symbool veel speelser. Het is een kort mannetje met een hoed op. Het groene mannetje loopt met een opgeheven arm, het rode steekt zijn armen wijd uit. Sinds 2004 is er ook een vrouwelijke variant onder de naam Ampelmädchen.
Geschiedenis
De twee figuurtjes zijn in 1961 ontworpen door verkeerspsycholoog Karl Peglau. Het ontwerp van het mannetje was een onderdeel van een concept dat het hele verkeerslichtensysteem in de DDR met duidelijkere tekens veiliger moest maken. Na een lange strijd over de vormgeving van de verkeerslichten werd de Ampelmann pas in 1974 als standaard vastgelegd. Daarna werd het mannetje ook ingezet om de DDR-kinderen speels verkeersregels bij te brengen. Door de rol die de Ampelmännchen speelden in het televisieprogramma Verkehrskompaß, een verkeerseducatiemagazine voor kinderen, kregen ze pas echt een identiteit.
Na de val van de muur
Na de val van de muur werd besloten dat verkeerstekens eenvormig moesten zijn en dus werden vanaf het midden van de jaren negentig de verkeerslichten omgebouwd naar de Europese standaard. In oktober 1996 richtten enkele ontwerpers een comité op met de naam Rettet die Ampelmännchen (Red de verkeerslichtmannetjes) en werden er veel Ampelmann-producten geproduceerd. In de souvenirwinkels in Berlijn is het Ampelmännchen alomtegenwoordig: op T-shirts, handdoeken, bekers, vlakgommetjes, stickers voor de wc-deur (uiteraard in een mannelijke en vrouwelijke vorm) en nog veel meer. De Ampelmännchen werden in zekere zin het symbool voor de nietsonziende manier waarop het Westen in het verenigde Duitsland de westerse cultuur oplegde.

De actiegroep had succes: het Oost-Duitse Ampelmännchen mocht blijven en er zijn er weer een groot aantal teruggeplaatst. Tegenwoordig heeft het Ampelmännchen een cultstatus bereikt en wordt het gezien als een stukje Ostalgie. In januari 2005 is men zelfs begonnen in het westelijk deel van Berlijn Ampelmännchen in de verkeerslichten te plaatsen, omdat deze veel makkelijker te herkennen zijn dan de traditionele mannetjes, maar vooral omdat het door de bevolking gewaardeerd wordt. Het is dus niet meer mogelijk aan de verkeerslichten te zien aan welke kant van de voormalige muur men zich bevindt. Momenteel worden beide mannetjes naar willekeur in de Berlijnse verkeerslichten aangetroffen. Ook elders in het Westen, onder andere in Hückeswagen, Saarbrücken en Esslingen am Neckar kan men het Oost-Duitse figuurtje aantreffen.

Ampelmannetje gekocht in Berlijn staan daar op de stoplichten

Mijn vriendin

Het Paasweekend ben ik bij mijn vriendin in Harderwijk geweest, zij is al vanaf de lagere school mijn vriendin.
Toen we tieners waren trokken we veel met elkaar op en zij ging op 17 jarige leeftijd intern in de zorg werken, eerst in Nieuwveen en later in Amersfoort en Harderwijk.
Ze trouwde, kreeg 3 dochters, ging weer scheiden maar bleef toch daar in Harderwijk wonen waar zij haar leven heeft opgebouwd.
In de loop der jaren hebben we altijd contact gehouden, soms wat meer en soms wat minder en sinds we allebei weer alleen zijn en de computer ook bij haar eindelijk kwam intensiveerde het contact.

We gaan ook regelmatig samen wandelen van station naar station en vorig jaar hebben we een weekje van woning gewisseld met elkaar.
En bij al haar verhuizingen en dat zijn er best veel geweest, van kamer naar kamer en van huis naar huis was ik altijd aanwezig om een paar dagen te behangen of te klussen.

Twee keer zijn we samen op vakantie geweest waarbij het de eerste keer in Engeland geweldig was en de vakantie in Berlijn was minder geslaagd. Denk ook niet dat we nog een keer samen op vakantie moeten gaan, daarvoor zijn we te verschillend.

Als ik bij haar ben lijkt het of ik jaren terug ben in de tijd, alles gaat ongeveer een paar versnellingen langzamer dan bij mij en dat voelt zo voor een paar dagen best heel lekker aan.
Ze leeft ook wel heel erg in een vrouwenwereld met clubjes en tutteldingen waar geen man meer voorkomt terwijl ik daar altijd een beetje kriegelig van word.  Ik vind mannen nou eenmaal nog steeds heel erg leuk (ook niet allemaal hoor )  en een verademing naast alle vrouwen.

Het is echt een schat en ze heeft me enorm verwend, we zijn lekker zo’n 40 km wezen fietsen, zelfs nog naar de nachtmis geweest,  heerlijk uit eten geweest , winkelen dus nog best veel gedaan in dit weekend en natuurlijk weer eens lekker bij gekletst.

Ik vind Harderwijk, omdat ik er ook nu al zo vaak geweest ben, echt heel mooi en voel me er thuis. Je hebt er alles, een leuke historische stad, de boulevard met het water en natuurlijk de bossen waar je heerlijk kan fietsen en wandelen.

Sommige mensen die mij kennen snappen niet dat ik zo goed met haar op kan schieten, mijn zoon probeert haar ook het liefst niet tegen te komen omdat hij slecht tegen haar manier van doen kan.
Ik kan het ook niet helemaal omschrijven precies maar alles gaat op haar tempo, haar manier en een soort vaste rites, daar voelt zij zich goed bij en dat is prima voor mij, zo is zij nu eenmaal.
Als voorbeeld als we lekker uitgebreid zitten te ontbijten op ons gemakkie gaat ze ineens de kat zitten borstelen want dat doet ze altijd op dat moment als de kat even zit te eten.
Of je ben in gesprek met haar en opeens is ze verdwenen om iets te doen wat op dat moment gedaan moet worden, ach het went ;).

Dus na een weekend vind ik het ook wel weer mooi geweest, weer even terug naar 2013 wat toch meer mijn wereld is, lekker in mijn eigen huisje bij mijn sfeerhaard terugkijken op een heel leuke Pasen 2013.