Alles te geef…..

Iets gratis krijgen is altijd leuk natuurlijk en ik ben dan ook best een fan van de weggeefhoek in ons dorp op Facebook. Ben daar lid van en heb er zelfs ook wel eens dingen opgezet die ik kwijt wilde en waar ik een ander weer plezier mee kon doen.
Maar natuurlijk is het ook leuk om mee te loten als er wat weggegeven wordt en nog leuker om dan ook uitgekozen te worden.
De meeste mensen loten wel maar er zijn er ook die tegen de eerste die reageert zeggen komt maar ophalen. Ik reageer ook alleen op dingen die ik echt kan gebruiken of wat aan heb.
Vorige weer gaf iemand een nieuwe pittenzak weg (die dingen kosten toch rond de 14 euro nieuw de originele Hittepit) De mijne begon al weer te verslijten en ik gebruik hem echt dagelijks, zo heerlijk. En een grote fles antikalk voor in de badkamer. De pittenzak zat nog nieuw in de verpakking en de fles antikalk was ook niet gebruikt.
Ik zei dat ik het wel wilde hebben en kreeg al snel bericht dat ik het op kon komen halen. De volgende dag op gaan halen, zo leuk toch om zomaar zoiets cadeau te krijgen.
Eergisteren bood iemand een bon aan van de Etos, gekregen bij de postcodeloterij voor een fles shampoo en een fles badschuim. Ik weer meeloten en ook al snel een berichtje kom maar ophalen. Gisteren ging ik met mijn zus weer eens lekker fietsen en wat winkelen (eindelijk weer eens een droge dag)  en ben ik hem meteen op wezen halen, we gingen toevallig naar een winkelcentrum waar ook een Etos was dus kon ik meteen die bon inleveren. Kreeg de kassabon en daar stond toch totaal 19,50 op.  Dat zijn toch geen verkeerde dingen om dat zomaar cadeau te krijgen.   (grappig bij het opzoeken van een plaatje zie ik er te koop staan op marktplaats)  
En tot slot spaar ik nog stickers bij de Lidl voor een leuk speelboek. Pretty is er nu nog wat klein voor maar als ze wat groter is dan staan er leuke spelletjes in om te doen.
Ik zag een oproep van iemand die die stickers aanbood. Heel toevallig iemand waarmee ik in de Huurderbelangenvereniging zit en zij stuurde een berichtje dat ik ze wel kon komen halen, dat was hier in het dorp dus makkelijk om even langs te fietsen.
Schiet nu al aardig op met mijn boek. Er hadden nog een paar mensen op gereageerd die ze zochten en daar ken ik er ook een paar van. Die ga ik dan weer mijn dubbele stickers geven of misschien kunnen wel ruilen.
Eerdere keren had ik al een prachtige BK soeppan gekregen, een fietspomp, een vierkante meter tuin zeg maar (zo’n pakket) dat lijkt me leuk voor Pretty als ze wat ouder is om wat dingetjes in te zaaien of poten.  Voor het kinderwerk waar ik ook voor meegedaan had kreeg ik een keer een kruiwagen vol kleine cadeautjes voor de bingo van het kinderwerk. Een bon voor een gratis leesbril, een paar zo goed als nieuwe keileuke laarsjes. Een glazen kerstboom gevuld met kleine kerstballetjes.
Toch hartstikke goed hoe die dingen werken. Heb wel altijd zoiets van moet ik dan nog weer wat teruggeven. Een keer heb ik het wel gedaan bij die man waar ik die nieuwe soeppan van kreeg daar gooide ik een chocolade letter in de brievenbus met een kaartje er bij van bedankt. Maar bij de andere dingen heb ik het niet gedaan. Zet dan wel altijd een berichtje op FB dat ik er blij mee ben. Zelf kreeg ik ook niets terug en dat hoeft natuurlijk niet maar soms zijn de dingen die je krijgt zo mooi dat ik die neiging wel heb.
Altijd een beetje dubbel maar ja ik vind het wel leuk dat mensen zo dingen met elkaar delen, gunnen. Ik weet nog dat een mevrouw een keer bij mij een wolkenlamp ophaalde die ik al zo lang op de zolder had liggen. Zij was er zo blij mee, in verwachting van haar tweede kindje en in die kamer wilde ze hem ophangen vertelde ze. Daar werd ik dan ook zo blij van.  Vandaar denk ik het spreekwoord “Beter te geven dan te ontvangen”.  Al vind ik het andersom ook wel tof……;)

Als een ouwe knuffelbeer…..

Ik heb geen oude knuffelberen van vroeger, sterker nog kan me ook niet herinneren dat ik ooit een knuffelbeer heb gehad vroeger. Wel friemelde ik altijd aan gladde lakens of kussenslopen. (Nog steeds )  Wel poppen waarvan ik nog een exemplaar op de zolder heb staan, zou haar eigenlijk eens fatsoenlijk aan moeten kleden en een mooie plekje beneden moeten geven.
Maar ik hoor wel van mensen die een knuffelbeer van vroeger hebben, soms helemaal versleten maar dit nog steeds als een waardevol bezit zien.
Zelf heb ik ook wel een paar beren op mijn bank staan maar die worden door mij niet als knuffelberen maar meer als decoratie gebruikt en het zijn ook geen heel oude exemplaren.
Mijn knuffelbeer is eigenlijk mijn Hittepit die ik 7 jaar geleden kocht op de 50 plusbeurs.
Een kussen gevuld met kersenpitten in de vorm van een kraag die ik ook lekker opgewarmd om mijn nek kan doen.
Vanaf het begin was ik heel blij met mijn hittepit en het moest wel bijzonder warm zijn zomers als ik hem niet warm mee naar bed nam. Sowieso gaat ie altijd mee naar bed, kan het me niet voorstellen dat ik hem niet bij me heb en als ik hem een enkele keer wel eens vergeet uit de magnetron te halen ga ik er zeker nog voor naar beneden.
Het is een heel ritueel, tijdens het tandenpoetsen en wassen ligt ie al op de plaats van mijn voeten in bed daarna doe ik hem een poosje om mijn nek en later mag ie in mijn armen liggen als ik in slaap val.  Inmiddels heeft ie ook zijn of mijn eigen vertrouwde geur gekregen.
Ik ben er om uitgelachen, ze steken de gek met me als ik het vertel, krijg allerlei opmerkingen maar het maakt me echt niet uit hoor, mijn hittepit is mij heilig.
Ik neem hem mee op reis, als ik op vakantie ga en heb zelfs een keer geprobeerd om hem in een pan op te warmen bij gebrek aan magnetron. Dat was geen succes en leverde hem wel een enigszins verbrand huidje op en hij vloog bijna in de fik.
Na zeven jaar is ie eigenlijk helemaal versleten en ziet er uit als een oude teddybeer. Al verschillende keren lekten de pitten er uit en ging ik weer met draad en naald aan de slag om de schade te herstellen.
Gisteren ook weer en toen zag ik wel dat zijn eindje er aan zit te komen, de stof is inmiddels na 7 jaar helemaal verteerd en kreeg hem nog met moeite weer dicht. De vorm is er al helemaal uit, het is echt een wanstaltig ding geworden.
Maar zoals met veel wanstaltige of oude
dingen zijn die vaak het meest dierbaar.
Ik weet dat ik aan een nieuwe toe ben, in het dorp waar ik vaak ben komt binnenkort een De Tuinen, de winkel waar ik ook mijn eerste hittepit kocht.
Als ie open gaat zal ik er wel aan moeten om nog voor de winter een nieuwe te kopen en met weemoed zal ik afscheid gaan nemen van mijn hittepit die me getroost heeft, verwarmd heeft en er altijd voor me is en dat kan ik van veel mensen niet zeggen.