Ik zou me bijna gegeneerd voelen dat ik zo’n geweldig mooie dag had vandaag terwijl zoveel andere het moeilijk hebben. Maar ja ik mag er ook wel van genieten toch, van dit mooie weer. Het mooie dat de natuur ons allemaal voorschotelt nu. Ik kan daar intens van genieten en dat heb ik vandaag ook gedaan. Voor de volle 100 %.
Mijn zondagritueel is altijd eerst mijn dagboek bijwerken, krijg toch pas om een uur of 11 de zon in mijn tuin.
In mijn vijver was het kikkerspektakel losgebarsten. De kikkers en padden krioelden over en op elkaar. Echt ik heb gewoon 1 ½ uur op mijn kussen op het vlonder liggen kijken en foto’s nemen. Gauw binnen even kijken of het nog wat geworden was. En nog een sessie doen. Prachtig om te zien. Weer veel hommels en zweefvliegen, zag ook een grote zwarte watertor zwemmen. En zelfs tot mijn verrassing een schrijvertje op het water, net een druppel zilver zoals ik hem zie zwemmen. Mijn moeder zei altijd dat het schrijvertje de namen van God op het water schreef. Dat had ze niet van haarzelf hoor. Het komt uit een gedicht van Guido Gazelle. Zal jullie het hele gedicht besparen maar de laatste regels luiden als volgt.
‘Wij schrijven.’ zoo sprak het, ‘al krinklen af
Het gene onze Meester, weleer,
Ons makend en leerend, te schrijven gaf,
Eén lesse, niet min nochte meer;
Wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
Niet lezen, en zijt gij zoo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
Den heiligen Name van God!’
Guido Gezelle, 1857
Prachtig. Vroeger wilde ik die thuis altijd vangen met een netje maar dat lukte me haast nooit. Net zoals nu ik probeerde een foto te maken dat lukte me ook niet.
Vanmiddag even een lekker rondje gaan fietsen een route genomen waarvan ik weet dat er regelmatig ook vlinders te vinden zijn. Ook zo’n mooi moment en ik tref het ik zie verschillende vlinders die zich niet zo gemakkelijk laten vereeuwigen als mijn kikkers.
Maar het lukt met toch om er twee te “vangen” in mijn lens. De citroenvlinder en de dagpauwoog. Mooi….
Het is best druk overal met fietsers, wandelaars. Denk dat veel kleine kinderen goed leren fietsen nu ze niet in een auto ergens naar toe gesjouwd worden maar er gefietst wordt. Het is nog ergens goed voor.
Volwassen fietsers die samen op pad zijn hebben het blijkbaar niet helemaal begrepen nog allemaal want die blijven gewoon naast elkaar fietsen als ik ze wil passeren. Tja het is ook zo moeilijk allemaal hè om even achter elkaar te rijden.
Op de terugweg ga ik even op een bankje zitten, gewoon lekker rustig zitten genieten.
Als ik er naar toe loop lijkt het of er weer iemand is geweest die zijn afval heeft laten staan.
Maar niets is minder waar, als ik dichterbij kom zie ik dat er een kaboutertje uit het bos gekomen is die op de tafel is geklommen.
Zo grappig en natuurlijk laat ik hem gewoon staan. Wie weet ruimt hij ’s avonds wel het afval op dat sommige mensen zo nodig toch daar achter laten. ……dat zou toch wel mooi zijn.Een prachtige dag en als de weerberichten kloppen komen er nog meer warme en zonnige dagen aan ……. van mij mag het. Dat maakt alles toch wel een stuk beter vol te houden allemaal.
Gewoon Ik 