De diagnose

Door alle stress en spanningen op mijn werk was ook mijn bloeddruk te hoog geworden en na een tweede keer de bloeddruk op te hebben laten meten door de dokter vertelde ze dat ik toch medicijnen daarvoor moest gaan slikken.

Ik was daar niet blij mee, sterker nog, maar mijn argumenten om nog even te wachten met medicatie tot ik gestopt was met werken daar vond zij niet relevant.

Ik haalde de medicijnen op, een brief speciaal er bij van de apotheek dat deze medicijnen de eerste dagen ’s avonds zittend in bed in moest nemen omdat je er duizelig van kon worden of flauwvallen.

En dat kan ik beter niet lezen,natuurlijk moeten ze je waarschuwen maar toch, ik ben alleen thuis en meteen beginnen alle angstradertjes te werken, wat gebeurt er als ik flauwval, wie vindt me dan en hoe doe ik dat.

Na een paar dagen aarzelen spreek ik mezelf toe en zeg, doe niet zo kinderachtig, duizenden mensen slikken deze medicijnen, maar toch het voelt niet goed aan en als ik de pil slik, half liggend in mijn bed met de telefoon startklaar bij het nummer van mijn zoon, heb ik het gevoel of ik een euthanasiepil inslik. Ik weet ik overdrijf maar ik ging echt als een plank liggen voelen wat ik zou gaan voelen, duizelig, nee dat niet en na een paar uur woelen en worstelen met mijzelf viel ik in slaap.

De volgende dagen was ik alleen maar beroerd van die medicijnen, kreeg hele rode wangen, een droge mond, hoofdpijn en voelde me niet goed. Zou ik stoppen, ik wist het niet want had die dokter gezegd als je bloeddruk niet daalt brengt dat schade toe.

Ik meldde me ziek en werd meteen de volgende dag al gebeld, het werd niet expliciet gezegd maar er schemerde door dat ze er niet van overtuigd waren dat ik echt ziek was.

Na 4 dagen belde ik de dokter en zij zei stopt dan maar dan schrijf ik wat anders voor. Weer zo’n zelfde brief er bij en ik twijfelde en twijfelde maar nam de medicijnen voorlopig nog niet in.

En het afgelopen weekend nam ik een besluit, ik neem ze voorlopig niet in en ik wist dat mijn huisarts een week vakantie had en maakte maandag een afspraak bij haar vervanger.

Ik kwam bij een oudere dokter terecht, een schat van een man, vertelde mijn verhaal, hij mat mijn bloeddruk op en zei dat hij met deze bloeddruk mij nog geen medicijnen voorgeschreven zou hebben. En op mijn vraag of het dan mijn gezondheid niet zou schaden zei hij dus, nee hoor deze bloeddruk schaadt je gezondheid niet of het moet echt jarenlang zo hoog blijven.
Heel gemoedelijk zei hij, wacht het eens een maandje af en kom dan nog een keer je bloeddruk opmeten.

Ik kon de man wel zoenen, was zo ontzettend opgelucht dat ik die medicijnen niet meer hoefde te slikken en ik denk als hij een half uur later mijn bloeddruk weer gemeten had die zeker al gezakt zou zijn.
Na een weekje thuis geweest te zijn ben ik weer gaan werken, heb een gesprek gehad met de bedrijfsarts, een lang gesprek met de directeur en nu zijn ze wel overtuigd dat ik niet zomaar thuis gebleven was gelukkig.

En nu ik vermijd de droppot op mijn werk, ga wat vaker wandelen, let goed op mijn zout en dan hoop ik dat over een maand mijn bloeddruk ook weer goed is zonder medicijnen.