27 gedachten over “39 jaar later…….pff de tijd vliegt……

  1. Wat een poppetje, nee, dat vergeet je natuurlijk nooit. Ik kan me zĆ³ goed voorstellen dat je je wel eens af vraagt hoe het geweest zou zijn om met haar te winkelen, haar te zien trouwen en al die andere leuke moeder/dochter momenten.

    1. Ik heb dat met haar zo niet gehad eigenlijk. Wel natuurlijk leuke dingen met haar doen zoals winkelen of een bakkie bij de Hema. Maar omdat ze het syndroom van down had zag ik geen trouwerij in het verschiet. Ik heb dat wel sterk gehad met mijn eerste dochtertje toen mijn vriendin haar dochter trouwde. We waren gelijk zwanger destijds. Dat vond ik best moeilijk toen. Maar met Angela heb ik dat soort verwachtingen nooit gehad. Wel regelmatig dat ik bij ons in het dorp zie wat voor mooie woonvorm er is gekomen voor mensen met down en andere aandoeningen. En ook veel aangepast werk. Dan denk ik daar wel aan, daar had zij ook kunnen wonen en werken. Maar ja…… het is anders gelopen en ik heb er vrede mee. Heb daarna nog een prachtig cadeau gekregen in de vorm van Peter die vandaag een appje stuurde “Ik hou van jou mam en ik kom zo bij je lunchen”….. omdat ie weet dat het altijd een speciale dag voor me blijft. Dat is toch zo mooi….. Ondanks alles voel ik me echt een gezegend mens…..

      1. O ja dat is waar, dat was ik vergeten. Dan heb je inderdaad heel andere verwachtingen van een kind, ook meer zorgen voor “later” die je nu natuurlijk niet hoeft te hebben. Het is hartstikke fijn dat je een lieve schoondochter hebt en het omaschap je gegund is.

  2. Confronterend, elk jaar weer, lijkt me. Enorm fijne reactie van je zoon ook. Een man met gevoel.
    Sterkte vandaag. En een beetje zon alhoewel het hier werkelijk giet van de regen.

    1. Drie zelfs. Voor en na Angela hebben we twee dochtertjes gekregen die dood geboren zijn Sanne en Hannah….. Ja mijn zoon is voor mij nog steeds het mooie wat daarna toch ook nog kwam.

Plaats een reactie