Schrijfopdracht van PLATO. Onderwerp Schaduw.
Verhaal van 300 woorden waarin het onderwerp niet genoemd mag worden.
Meer verhalen op:http://platoonline.wordpress.com/
Ik weet dat ik niet moet zeuren, gewoon verder moet gaan met mijn leven maar toch ik kan het gewoon niet, het is iets wat me achtervolgt sinds de dag dat ik te horen kreeg dat ik mijn baan kwijtraakte.
Zolang ik nog werkte probe
erde ik er niet aan te denken al werd ik soms midden in de nacht wakker en zag weer dat de directeur naar me toe kwam en zei : Heb je even voor me. En bij hem binnen die brief kreeg die mijn hele leven veranderde en dat gevoel dat raak ik gewoon niet kwijt. Het blijft naast me lopen als iets dat aan me vastgekleefd zit.
De eerste week dat ik niet meer hoefde te werken was makkelijk, vakantie, lekker fietsen, wandelen, nergens aan denken het ging prima eigenlijk en dacht er maar heel weinig aan en had het idee, ik kan het wel aardig aan weer allemaal.
Thuis was het meteen flink aan de slag om het huis van mijn zwager leeg te maken en toen was er weer een ritme, een praatje, er uit zijn, gewoon lekker bezig zijn.
Maar opeens is dat ook bijna klaar en krijg ik rust en vanmorgen dacht ik opeens “ En nu”.
Ik ging een potje zitten kaarten op de computer en dacht wordt dit mijn leven, beetje achter de computer hangen, ik voelde me waardeloos, nutteloos en gewoon ontzettend rot.
Het plezier dat ik toch altijd wel in mijn leven had wordt overvleugeld met het idee dat ik het gewoon even niet meer weet en nergens meer plezier in heb.
Ik weet dat ik niet moet zeuren, ben gezond, heb een huis met prachtige tuin, lieve familie en vrienden maar toch …….
Ik mis gewoon zo erg mijn werk en dat blijft me achtervolgen als mijn eigen……………….
Gewoon Ik 