Een dagboek

Ik heb er al best vaker over geschreven dat is al heel lang een dagboek heb waar ik nog steeds in schrijf.
Het begon met een cadeautje van mijn vriendin voor mijn verjaardag met zo’n dagboek met een slotje er op. Ik was er heel erg blij mee en ging er dingen in schrijven.
Het was op mijn 13e of 14e verjaardag. Toen het vol was kocht ik er nog zelf een bij en ook die kwam wel weer vol.
Als ik er wel eens in kijk begon ik in de tijd wel de jongens heel interessant te vinden en verder was het best heel onschuldig allemaal.
Ik deed hem wel altijd op slot. Een eigen kamer had ik toen nog niet maar wel een eigen plekje met wat ruimte voor wat boekjes en dat soort dingen.
Ik bleef het schrijven in een dagboek leuk vinden om te doen al had ik wel op een gegeven moment het idee dat mijn oudste broer er wel eens stiekem in las. In die tijd ging ik een tijdje in het Frans schrijven, dat kon hij niet lezen en ik dacht dat wel heel goed te kunnen doen met mijn paar jaar Frans op de middelbare school.

Ook heb ik wel een tijdje een dubbel dagboek bijgehouden. In die tijd gingen we vaak met een groep jongeren naar “de Hut”. Dat was ook een hut ergens bij een oude molen en ja wat deden we daar, muziek luisteren, roken, kletsen en er kregen ook een aantal verkering met elkaar. Het stond niet zo goed aangeschreven en ik mocht er ook niet naar toe.
Wat mij er niet van weerhield om toch te gaan. Mijn vriendin woonde er dichtbij en dan zei ik dat ik naar haar toe ging. In mijn originele dagboek schreef ik dan dat ik naar mijn vriendin was geweest en in mijn dubbele dagboek dat ik naar de Hut was geweest.
Bij de komst van de computer heb ik al mijn oude dagboeken gedigitaliseerd, daar ben ik vijf jaar mee bezig geweest. Wel spijt dat ik die eerste twee dagboeken met slotjes ook weggegooid heb nadat ik ze gedigitaliseerd had.
Inmiddels telt mijn dagboek zo’n 80 multo banden en naast teksten zitten daar ook alle kaarten die ik ooit gekregen heb in. Foto’s, entree bewijzen en allemaal dat soort dingen.

Zag pas een keer dat zelfs de eerste lege pillenstrip er in geplakt zat en nog bonnen uit de oliecrisis. Ook best veel historische dingen die ik uitgeknipt had uit de krant.
Het is naast een heel persoonlijk iets ook best een tijdsbeeld dat er in weer gegeven wordt.
Mijn dagboek is altijd mijn beste vriend geweest aan wie ik alles kon vertellen en nog steeds alles kwijt kan.
Waarom opeens weer een blogje over een dagboek?
Gisteren ging ik met mijn kleindochter even kijken in de speelgoedzaak. Kinderen zijn echt zo heerlijk eerlijk nog want ze vroeg “Oma toen ik jarig was kreeg mijn zusje ook een cadeautje van je, krijg ik nu ook een cadeautje als zij jarig is”

En ik zei, ja hoor, laten we even in de winkel kijken en zeg een paar dingen die je leuk vindt dan weet ik wat ik moet kiezen. We gingen overal kijken, ze wees ook een aantal dure dingen aan maar ik zei, nee het moet een kleinigheid zijn want jij bent niet jarig.
En opeens stond ze daar met een dagboekje in haar handen met een slotje en ze zei “O dat vind ik leuk”. Wat ga je daar mee doen vroeg ik. “Schrijven wat ik gedaan heb en andere dingen, verhaaltjes” .
Ja je snapt het al ik ging meteen overstag en kocht het maar vast maar ze kreeg het nog niet.
Ik liet het als cadeautje inpakken en het bijdehandje zei nog “Als ik het dan krijg oma doe ik net alsof ik niet weet wat er in zit en ik vertel het ook niet”. Zo grappig.
Als haar vader haar op komt halen wijst ze op het cadeautje en zegt, dat is voor mij. Ik ga niet zeggen wat er in zit maar er zit wel een slotje op. Ik moest zo lachen volgens mij houdt ze dat echt niet vol om niet te vertellen maar dat geeft ook niet hoor.
Ik vind het een leuk cadeautje en hoop dat ze er met net zoveel lol in gaat schrijven als ik altijd gedaan heb en wie weet houdt ze het wel net zo lang vol…..