Een doe mens……

Ik ben een doe mens en vandaag kon ik mijn hart ophalen. Had aan zoonlief gevraagd of ie even wilde helpen om de apparaten te verwijderen en het vinyl weer terugleggen in de bijkeuken.
Alleen vanmorgen bedacht ik me opeens dat ik nog steeds de kozijnen en de deurpost daar moet verven.
En nu er zo weinig staat kan ik er wel goed bij komen. Even geappt, wacht maar tot na het weekend ik ga eerst even wat verven.
Was op tijd op en ben op tijd aan de slag gegaan. Eerst alles schoonmaken want na het frezen was dat geen overbodig iets. Daarna lichtjes schuren, het stond allemaal in de grondverf al en gaan verven. Was eigenlijk zo gebeurd en ik zie dat het plafonnetje van het zoldertje dat mijn ex ooit maakte in de bijkeuken (heel handig voor het opbergen van mijn tuinkussens in de wintermaanden) ook wel aardig verkleurd in. Ik denk zal ik of zal ik niet maar dan loop ik al naar de schuur om dat daar nog een restje latex staat. Kies voor een niet al te grote kwast dat gaat beter qua morsen dan met zo’n grote kwast. Wat knapt het op zeg, blij dat ik het ook maar meteen gedaan heb.
Onder het afdakje van mijn blokhut had ik mijn gereedschapskastje neergezet. Dat wil ik ook meteen maar weer binnen neerzetten. In het volle licht buiten zie ik dat het hier en daar ook wel wat gebutst is. Ook maar verven denk ik? Ach waarom niet. Heb nog een restje zwarte lak in de schuur en ga aan de slag.
Het gereedschapskastje is gemaakt door mijn broer die overleden is, hij was timmerman en destijds wilde niemand het hebben. Bij mij past al mijn gereedschap er in. Als ik aan het verven ben zie ik dat een zaagsnede inzit en een paar gaatjes waar hij geboord heeft. Hij gebruikte het namelijk ook als zaag en werk tafeltje. Destijds vond ik het juist zo leuk om dat te laten zitten, dat maakt het voor mij toch bijzonder.
En dan als ik dat tijdens het verven zo zit te overdenken en ook aan mijn broer natuurlijk dan hoor ik op de radio het nummer Time to say Goodbye. Zo bizar vind ik dat op dat moment te horen. Het is namelijk het nummer dat ik hoorde toen ik in de auto stapte om naar hem toe te gaan toen ik had gehoord dat hij was overleden,

Zo kan je soms van die gekke of eigenlijk vind ik het wel een bijzonder iets.
Maar goed. Het kastje knapt lekker op. Blijf gewoon doorgaan met schoonmaken, als ik dan bezig ben kan ik ook moeilijk stoppen. En iedere keer zie ik weer wat, meteen maar even het gereedschap uitzoeken. De jaloezieën schoonmaken, de ramen zemen, het gordijntje voor de buitendeur wassen, nog een handig haakje maken voor een snoertje, mijn vriezer even ordenen en schoonmaken, hier en daar is het behang wat losgelaten, even vastgeplakt weer. Kortom blijf gewoon bezig tot een uur of 6. En het voelt zo heerlijk aan dat ik eindelijk wat kan doen weer daar. Dan kan in het weekend de verf nog even lekker uitharden en maandag het vinyl er in leggen en dan is in ieder geval mijn bijkeuken weer helemaal spic en span. Nu de rest nog…… 😉

Hebberig……….

Ik word van dit weer altijd hebberig, in die zin dat ik gewoon van alles wil doen maar vooral buiten wil zijn.
Eigenlijk wil ik fietsen, zomaar ergens gaan zitten om te fotograferen, in de tuin werken, het buitenverfwerk doen, gewoon lekker niksdoen of een boek lezen in het zonnetje, een terrasje pikken en zo zijn er nog wel wat dingen maar ja dat past niet allemaal in een weekend dus zal ik keuzes moeten maken.

Vandaag wapperde al vlug de was aan de waslijn. Even een klein pijnlijk momentje toen mijn zoon vandaag officieel mijn auto overschreef op zijn naam, toch even gek hoor, hij reed er al maanden in maar toch was ie nog steeds van mij en dat is nu over.
En hoewel ik hem eigenlijk ook amper gemist heb is het toch een stukje zelfstandigheid wat ik weggeef, helaas pindakaas. Hoop dat hij er nog veel gezonde kilometers mee zal rijden.

Niet zo pijnlijk dat het deze mooie dag verpestte voor me. Lekker gaan fietsen en mijn boodschapjes gedaan.
Gisteren was ik al begonnen met verfwerk maar halverwege was mijn pot verf leeg, eigenlijk had ik geen zin maar toch vanmiddag maar het klusje afgemaakt. Duurde langer dan ik gedacht had dus van nog even lekker in de zon zitten kwam niet zoveel.
Morgen nog een dag.
Wel nog even toen ik thuiskwam na het boodschappen doen en voor ik mijn hele oncharmante maar wel hard nodige verfkledij aantrok even mijn eerste “selfie” gemaakt terwijl ik me koesterde in het zonnetje.
Ben niet zo heel gauw tevreden met mijn foto’s maar deze gaf wel het beeld van de dag weer. Zonnig en blij genieten daarvan.

Een bijzonder kind

Mijn zus ging zo’n 28 jaar geleden samenwonen met een man die al twee kinderen en ook al een kleinkind had dus met haar 30 jaar werd ze meteen al oma.
Later kwamen er nog drie kleinkinderen bij. Een van deze kinderen is Mark, een jochie dat ik vanaf het begin in mijn hart gesloten heb.
Toen mijn zus haar man overleed 5 jaar geleden trok ik veel met haar op en als haar kleinkinderen bij haar logeerden ging ik altijd met ze op stap of ging ik er eten.
Altijd liep Mark bij mij, zoals ik meteen voor hem gevallen was, was hij dat ook voor mij, we konden gewoon heel goed met elkaar opschieten.
Heel erg leuk was het dus. Mark is een joch met gebruiksaanwijzingen zeg ik altijd, hij heeft enigszins een autistisch iets over zich, focust erg op dingen, neemt alles wat je zegt heel serieus, moeite met te snappen dat iemand wel eens iets anders bedoelt dan het letterlijk gezegd wordt, is ook dyslectisch maar niet dom. Nou ja eigenlijk een bijzonder kind met een zus die een paar jaar ouder is en heel bijdehand niet altijd gemakkelijk voor hem.
Nu mijn zus een nieuwe relatie heeft is dat eigenlijk helemaal over, niet de contacten van haar met haar kleinkinderen maar wel dat met mij en haar kleinkinderen.
Daarvoor is natuurlijk haar vriend in de plaats gekomen, ik snap het wel maar soms doet het ook wel zeer.
Vandaag is Mark jarig 11 jaar geworden. Gisteren had hij op FB geschreven in zijn nog wat kromme Nederlands. Aneke kom je ook op mijn verjaardag morgen, want dan viert hij het.
Ja natuurlijk zei ik, kom ik ook op je verjaardag, dat had zijn moeder speciaal gevraagd of ik ook wilde komen. ( En ik ga gewoon samen met mijn zus en haar vriend hoor, het is niet zo dat ze dat bewust tegenhoudt of zo, dingen gaan gewoon zo.)
Naast de klik die we samen hebben delen we ook de liefde voor tuinieren, hij heeft dit jaar ook een eigen kasje gekregen en is daar hartstikke trots op. Vorig jaar heeft hij echt heel veel groente verbouwd. Zo leuk allemaal.
Ik heb een gieter voor hem gekocht die op zijn verlanglijstje stond met wat zakjes zaad erbij dan kan hij zijn hart weer ophalen.
Heb er zin in om hem weer eens te zien morgen want ondanks het feit dat we elkaar nu minder zien blijft hij toch een speciaal plaatsje in mijn hart houden.