Vroeger had ik er een hekel aan, mijn krullende haar. Was altijd jaloers op mijn zus die van dat lange rechte haar met dito pony had. 
Bij mij was het altijd aan alle kanten aan het springen en vooral mijn pony die soms zo kort geknipt werd was een ramp, zeker met regenachtig weer want het klopt inderdaad. Als het regent krult mijn haar meer.
Momenteel ben ik heel blij met mijn krullende haar dat altijd goed valt en heel gemakkelijk te knippen en te onderhouden is terwijl mijn zus altijd zit te tobben met haar dunne en steile haar. Het kan verkeren.
Na twee dagen simmen en zeuren, het weer vervloekend, mijn blog idem dito, mezelf een enorme zeur om niks vinden heb ik vandaag besloten om gewoon weer te gaan fietsen, weer of geen weer. Regen of geen regen. En ook om weer te gaan bloggen dan maar zonder foto’s. Na het Huttendorp dat volgende week begint ga ik wel eens op mijn gemak zitten kijken waar het fout zit, heb er nu geen zin in, desnoods maak ik gewoon een nieuw blog aan. (zei ze stoer).
Geprobeerd om tussen de buien door te gaan fietsen maar ja dat lukte natuurlijk niet dus op de heenweg kreeg ik een flinke bui over me heen. Wel even staan schuilen maar toch weer te weinig geduld om wat langer te wachten onder een boom en verder gegaan.
En inderdaad met een kletsnatte broek en haren (heb een hekel aan een capuchon) kwam ik bij het winkelcentrum aan. En na mijn haar gedroogd te hebben een beetje onder de blower in het toilet dacht ik, zie je wel van regen krijg je krullen nog steeds.
Een paar boodschappen gedaan, moest nog wat dingen kopen voor het jeugdwerk en weer naar huis gefietst. Het waaide flink en het was droog dus voordat ik thuis was, was mijn broek inmiddels ook weer opgedroogd.
“Je smelt niet van regen” zei mijn moeder altijd en inderdaad zo is het ook, moet gewoon lekker blijven fietsen, dan maar een keer een bui op mijn kop, het is niet anders.
Gewoon Ik 