Moederliefde….

Of het nu dieren of mensen zijn, moederliefde kom je overal tegen en daar kreeg ik de afgelopen week een mooi voorbeeld van te zien.
Vorige week vrijdagochtend fietste ik door de polder op weg naar Apeldoorn ga ik altijd de eerste 10 km met de fiets, daarna bus en trein en weer fiets.
Het was heel rustig en ik was mooi op tijd dus fietste op mijn gemakkie toen ik twee koeien zag staan met twee kalfjes.
Dat vond ik op zich al bijzonder eigenlijk, zo vaak zie je niet dat kalfjes bij de koeien mogen blijven, hoewel er wel een bepaalde tendens is volgens mij om het wel te doen. Want ik zie het wel vaker. Ook koeien waarvan de horens niet afgezaagd zijn. Alle kalfjes worden niet meer in het voorjaar geboren al verwacht je dat eigenlijk wel.
Maar goed, ik fietste daar en was er net voorbij toen ik een plons hoorde, eerst drong het nog niet helemaal tot mij door maar ik stopte, zette mijn fiets aan de kant en liep terug naar de twee koeien toe.
Ik zag dat een van de kalfjes in de sloot zat, pakte mijn camera om er een foto van te maken toen ik tot mijn grote verbazing en verwondering moederkoe het kalf in zijn nek (het was een stiertje zag ik later) pakte en op de kant trok.
Helaas was ik te laat om mijn camera klaar te hebben zo snel ging het. De koe begon meteen het natte kalfje droog te likken en ook de andere koe en het kalfje kwamen even kijken of het allemaal goed ging. Het was echt zo’n magisch moment en het voelde een beetje aan alsof zoiets gewoon niet kon. Maar het was echt zo.
Maakte nog een paar foto’s maar mijn camera was niet goed ingesteld dus er was er maar een gelukt. Ik vond het gewoon ontroerend zo mooi. Toen ik zondagavond weer terug kwam zag ik ze alle vier vrolijk weer in het weiland staan dus hij had er geen nadeel aan overgehouden.