September/oktober zijn de maanden van de collectes, al een paar weken achter elkaar komen er mensen langs met een collectebus.
Ik vind dat een hele prestatie om langs de deuren te gaan en alleen daarom gooi ik altijd voor wat voor doel ze ook komen iets in de collectebus.
In de meterkast (tip kreeg ik van iemand) heb ik een potje met wat muntgeld staan en naargelang het doel gooi ik daar wat van in, je hoeft niet naar een portemonnee te gaan zoeken dus best makkelijk zo.
Meer moeite heb ik met de bedelbrieven, ook voor hele goeie doelen, ik weet het maar net als vanmorgen kreeg ik een brief voor de Stichting MS met daarin een aantal enveloppen met hele leuke kaarten en daarbij een velletje met naamstickers.
En dan gaan mijn haren al weer overeind staan, ik word dan namelijk heen en weer geslingerd door een soort schuldgevoel als ik het bij de oude kranten gooi en de kaarten wel er uit haal en ergernis dat ze op zo’n manier dat gevoel bij me opwekken. En alleen daarom geef ik daar niet aan. Inmiddels heb ik al een doos vol met kaarten die ik ook zelden gebruik.
Eigenlijk vind ik het ergste nog dat sinds ik alle goede doelen van mijn broer (die gaf echt aan alles, dat is te prijzen in hem ) heb afgeschreven en op mijn eigen naam een bevestiging daarvan gevraagd had ik opeens in allerlei systemen schijn te zitten.
De een is dood en dan probeer ik het maar bij de ander is misschien de gedachte er achter, ik weet niet hoe dat werkt maar leuk vind ik het helemaal niet en dat is een understatement.
Ik heb ook geen zin om al die instanties weer aan te gaan schrijven dus gaat het bij mij brievenbus/oprapen/kijken/versnipperaar/oudpapierdoos.
Dan heeft het toch nog nut namelijk voor de voetbalvereniging die het oude papier ophaalt.
En de goede doelen waar ik uit eigen beweging aan wil geven die weet ik zelf best te vinden.
Gewoon Ik 
Sinds ik ooit rond het IJsselmeer ben gefietst met de toenmalige Hoogoventoerclub t.b.v. de hartstichting, hoorden wij achteraf wat de directeur voor salaris opstreek.
Sindsdien rijden wij niet meer om het IJsselmeer!
Misschien lukt het deze digibeet je naar een site te verwijzen waar de salarissen van deze mensen beschreven staan
http://www.stichtingmilieunet.nl
Lukt dus niet.
Google zelf maar als je geïntresseerd ben?
Ja ik weet dat het zo is, daarom geef ik als ik wat geef liever aan kleinschalige projecten waar dingen direct terecht komen is mijn ervaring.
Het eerste wat ik in de brievenbus kreeg ,na het overlijden van mijn zoon aan kanker, was ,
juist je raad het al denk ik , verzoek om donateur te worden ,nadien om met collecte rond te gaan.
Ik ben daar zo van afgeknapt dat ik sindsdien niets geef aan de deur en nergens meer op reageer.
groetjes, Ria
Ja dat lijkt me inderaad heel hefig zeg. En dan snap ik je reactie ook wel. Ik vind het ook zo raar dat doordat ik die dingen van mijn broer opgezegd heb opeens van al die instanties brieven krijg. Vind dat niet echt smakelijk.
ik vind dit ook zo lastig, maar je kan niet overal aan geven, dan zou je op het laatst zelf langs de deuren moeten gaan.
ik geef altijd aan de deur, alleen al voor de mensen die de moeite nemen er vrijwillig met zo’n collectebus op uit te gaan, daarnaast steun ik verschillende goede doelen.
weet je waar ik me aan erger: dan doe je maandelijks een gift, krijg je iedere keer telefoontjes van die stichting of je je gift niet wil verhogen!!
Unicef was daar zo goed in, dat ik daar uiteindelijk mijn donateurschap heb stopgezet en een ander fonds ben gaan steunen.
Ik ben het helemaal met je eens. Ik had dat met de Zonnebloem, vind dat zo’n goeie instelling en werd lid. En dan krijg ik nog iedere keer brieven met verzoeken voor projecten, dan denk ik, is het nooit genoeg.
hallo Anneke ik ben die bedelbrieven ook zo beu.Geef je een paar keer iets gaan ze je daarna je steeds weer soms wel wekelijks brieven sturen om meer.En ja die kaartjes en voor gedrukte stickers,kettingen,potloden en pennen hoef ik ook niet.pfffft
Ja zit je eenmaal in een systeem dan weten ze je wel te vinden inderdaad.
Van bedelbrieven krijg ik de rambam. En kreeg je ze dan maar een keertje per jaar. nee. Kika laat me elke twee maanden weten dat ze op een bedrag van mij niet kunnen missen. Ik krijg daar altijd zo’n dwars gevoel van en ’t eind van het liedje is dat ik me uit heb laten schrijven bij Kika. Mensen die aan de deur komen, vind ik toch iets anders. Ik geeft ze altijd iets, al is het maar voor de moeite.
Ja dat snap ik niet van die instanties, eigenlijk wekken ze zo alleen irritaties en weerstand op. Dat merk ik ook al aan de reacties.
Een druppel op een steeds hetere plaat
was ik
een oude tovenaar
met magische krachten zoals Merlijn
er zouden geen sukkelaars zijn
want de realiteit doet me pijn
om
al het leed
uit de wereld te helpen is mijn pensioen te klein
Graag gelezen, Anneke.
Lenjef
Dank je weer en inderdaad soms zou ik ook wel willen toveren……
Gelukkig krijg ik weinig van dat soort post; ik ben er zwaar allergisch voor. Het gaat bij mij retour afzender. Veel liever doneer ik aan kleinschalige projecten zonder overheidssubsidie. Projecten waarvan ik echt het nut zie en die mij bovendien ook nog eens goed op de hoogte houden van de (positieve) resultaten.
Ben het helemaal met je eens. Voor de krant kom ik regelmatig bij mensen die van alles organiseren voor dergelijke projecten waarbij je ook gewoon ziet wat er gebeurt en waar het aan besteed wordt.
O, ja, al die bedelbrieven ……… meestal gaan ze bij mij gewoon ongeopend in de doos voor het oude papier ………. die kaarten, daar heb je toch niet om gevraagd, hen spelen daarmee inderdaad op je schuld gevoel …………. nou ik heb het voor elkaar gekregen om mijn schuldgevoel bij zulke enveloppe ver weg te stoppen!
Ja ik ook wel maar toch, ik hou gewoon niet van de manier waarop ze toch op je emotie werken.
Ik geef alleen nog als er een bekende uit de buurt komt voor de hart-nier of kankerstichting. Dat lijkt me wel ok. Maar de rest, daar doe ik niet aan mee. Ik heb wel graag meegedaan met de actie die mijn zoon opzette om spullen naar kindertehuizen in Roemenië te verzenden. Veel tijd, veel moeite, veel kleding en schoeisel, maar het kwam allemaal aan en er bleef geen cent aan de strijkstok hangen. Zoon is het zelf gaan uitdelen in zijn vakantie. Zo kan het ook. Maar stichtingen met een bestuur en vaste medewerkers, dat moet je niet hebben. Laat die maar wat anders gaan doen.
Ja ik heb bij de krant ook regelmatig te maken met kleinschalige projecten met korte lijnen zonder dat er iemand tussen komt. Daar geef ik dan ook liever wat aan.