Pff een oud plan om mensen in de bijstand een tegenprestatie te laten leveren hebben ze weer uit de prullenmand gevist.
Laat ik vooropstellen dat ik het helemaal prima vindt als iemand die een bijstandsuitkering krijgt ook, al is het gedeeltelijk, werk gaat doen wat ze kan krijgen. Of aangemoedigd wordt om vrijwilligers werk te doen omdat dat ook soms een weg naar een baan kan zijn. In ieder geval de insteek moeten hebben om te willen werken.
Maar ik dacht wel meteen terug aan de eerste keer dat ik een jaar in de bijstand kwam net na mijn scheiding. Dat was in de tijd dat die regeling net nieuw was.
Ik herinnerde me nog weer die stress en de wanhoop uit die tijd waar ik verplicht werd om in een sociale werkplaats te gaan werken.
Toen ik ging scheiden had ik niet genoeg inkomen om in mijn eigen onderhoud te voorzien, ik werkte parttime 2 baantjes en deed ook vrijwilligerswerk en dat bleef ik ook doen.
Ik had een heel positief gesprek met de ambtenaar van sociale zaken. Ik zou een aanvulling krijgen en een coach om me te helpen om fulltime werk te vinden.
Helemaal goed geregeld en was er blij mee. Ik wilde ook graag fulltime gaan werken maar ik was inmiddels wel een eindje in de 50 en het was crisistijd. De banen lagen niet voor het oprapen. Vandaar dat ik zo blij was met die coach. Ik kende de man goed en wist dat hij ingangen had bij veel bedrijven.
Een week later kreeg ik een brief van de gemeente dat ik me moest gaan melden op de sociale werkplaats in Gouda om daar te gaan werken. Ik mocht niet weigeren dan kreeg ik geen uitkering. Ik was verbijsterd. Hoe kon dit na dat gesprek en de afspraken die er gemaakt waren.
Het bleek dat die ambtenaar die mijn intake deed nog niet op de hoogte was van die nieuwe regels en op haar vingers getikt was door haar meerdere dat ze dit nooit had mogen regelen zo. Een plan van Jette Klijnsma, kon haar wel schieten.
Ik was echt totaal over mijn toeren, kon niet meer slapen en wist echt niet was ik moest doen. Afijn om een lang verhaal kort te maken. Ik ging naar die sociale werkplaats, had een gesprek en besloot daar niet naar toe te gaan en meldde me ziek. Voelde me echt niet te goed maar door daar te moeten werken maakte ik niet meer kans op de arbeidsmarkt en dat wilde ik nu juist wel. Schreef een brief naar het hoofd sociale zaken en ging het juridisch aanvechten.
Na een maand stress, wanhoop en diepe ellende kreeg ik een oproep om me te melden bij de bedrijfsarts. Ik ging er in, zij hoorde mijn verhaal aan en zei “dus u kunt gewoon werken”. Toen ik naar huis ging zag ik de bus aankomen en dacht als ik er voorstap en breek mijn been dan hoef ik niet. Zo diep was ik nog nooit gezonken en schrok van mijn eigen gedachtes.
Ik meldde me weer ziek en een dag na het gesprek met de arts kreeg ik het hoofd juridische dienst van de gemeente aan te telefoon. Zij reageerde op mijn brief en mijn juridische bezwaren die ik ingediend had.
Zij zei dat zoals het bij mij gegaan was, nooit had mogen gaan. Alles zou terug gedraaid worden en ik zou mijn aanvullende uitkering krijgen. Of ik mijn juridische bezwaren in wilde trekken dan. Ik antwoordde dat ik eerst wilde wachten tot alles echt geregeld was en dan zou ik contact opnemen om het in te trekken.
Het ging allemaal goed en binnen een jaar had ik ook een baan. Heel leuk was wel dat de coach die ik gekregen had “stiekem” toch langskwam in die tijd bij me met advertenties en kansen op werk. Via een scholingsproject dat hij regelde kreeg ik al snel een fulltime baan. Helaas na 4 jaar werd ik via een reorganisatie weer ontslagen en na drie jaar WW kwam ik nog een paar jaar in de bijstand. Nou ja wie mijn blogs al langer leest, heeft misschien wel gelezen dat ook dat niet allemaal vlekkeloos ging. En dat kwam juist omdat ik nog twee baantjes er bij had. Heb je “gewoon” een 100% uitkering schijnt het allemaal beter te werken dan hoeven ze alleen het bedrag iedere maand over te maken. Nu moesten ze iedere maand rekenen wat mijn inkomens waren geweest en dat scheen behoorlijk moeilijk te zijn.
Afijn………. bij mij ging vorig jaar de vlag uit natuurlijk toen ik niet meer hoefde bij de gemeente en mijn AOW kreeg. Het heeft mij het afgelopen jaar zoveel rust en ontspanning gegeven. En daar ben ik heel blij mee. Nog steeds.
Gewoon Ik 
Ja, dat zijn de trieste verhalen. Ik ken er ook genoeg. Ik hoorde eens het verhaal van een ontslagen directiesecretaresse die in een dergelijke traject paperclips in doosjes moest doen. De volgende dag waren alle doosjes leeggeschud en kon hetzelfde proces weer beginnen! Doel van dit alles: werkritme opdoen😢😢😢. Ook van jouw verhaal spatten de tranen me in de ogen. Ik ken gelukkig ook betere verhalen, maar dat is afhankelijk van de persoon die je treft. Het ergste is dat je afhankelijk bent van anderen die voor jou gaan bepalen. Het regelsysteem is gewoon vierkant doorgeslagen. Werkcoaches worden afgerekend op het aantal mensen dat ze aan werk hebben geholpen. Het gaat niet meer om mensen. Gelukkig heb jij het in al je verdriet aangevochten en heb je nu je vrijheid terug door de AOW. Mensen die dit uitvoeren of bedenken zouden in een rollenspel eens in zo’n positie moeten stappen. Ze hebben geen idee om wat voor mensen het gaat. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat uitkeringsgerechtigden die op het ROC een cursus volgden voor elke keer dat ze er waren een kleine vergoeding kregen. Dat werkte! De meesten zetten het apart, zodat ze met Sint kadootje konden kopen.
Ik ging ook graag naar die cursus die ik verplicht moest doen en mijn enthousiasme zorgde er toen voor dat ik al snel een baan kreeg. De cursus stelde voor mij niet veel voor maar er waren best veel mensen die nog nooit met computers e.d. om gingen die ging ik dan ook wat helpen. Vond het mooi andere mensen de verhalen te horen.
Het ergste vind ik wel dat er ook mensen zijn die niets durven. bang zijn voor de instanties en hun uitkering. Dat had ik niet heb zelf jaren bij de gemeente gewerkt dus wist ook wel een beetje van de hoed en de rand.
Het is weer de verkeerde partij de ‘zwarte’ piet toedelen.
Ja precies. Natuurlijk zijn er ook wel hoor die best kunnen werken en het niet doen. Maar de meeste willen het liefst wel een baan hebben.
O ja die logjes herinner ik me nog wel, al dat gedoe met de gemeente om de boel weer recht te breien. Op zich is weken voor een uitkering prima maar er zitten nogal wat addertjes onder het gras. Het moet wel passend werk zijn en dán neem je vaak de plaats in van een duurdere werknemer wat op den duur tot ontslagen kan leiden want de bazen zijn niet gek, als ze voordeel kunnen halen zullen ze het niet laten. Geniet jij maar lekker van de rust die je nu hebt.
Ik moest daar maandverband in gaan pakken. Voel me nergens te goed voor maar voor mij verhoogde dat niet de kans op een baan. En dat vervangende voor betaalde krachten klopt helemaal. Heb ik ook meegemaakt in die schoolopleiding dat mensen daar “moesten” gaan werken bij een speelgoedgigant om dingen te versturen. Mensen werden ontslagen en hun mochten daar een half jaar tegen lager geld werken en dan was het weer over. Ik geniet inderdaad heel erg van mijn rust nu…..
Ja zo gaat het helaas vaak, dat gebeurt ook veel met vrijwilligerswerk.
Ja dat klopt hoor. Ze kijken meer naar de financiën dan naar mensen.
ik heb het zien ontstaan en zien groeien, het door de poitiek aangezwengelde wantrouwen om in iedere bijstandstrekker een fraudeur te zien. Inmiddels is die Kleinsma van het toneel en wordt nu door PvdA erkend dat ze helemaal fout zat. met haar interpretatie van de , o wat haat ik dat woord.
Ik had atlijd een baan en ben allang met pensioen, maar ik zie om mij heen hoe mensen, die niets liever doen dan gewoon werken, door de wringer worden gehaald.
Ik werkte ook altijd alleen partime en toen ik er alleen voor kwam te staan niet voldoende inkomen. Was lang voor mijn scheiding al begonnen met solliciteren overal maar in de 50 en precies in die crisis tijd. Had destijds geluk binnen een jaar toch weer aan de slag te komen. Ik wilde altijd liever mijn eigen geld verdienen dus heb er gelukkig niet zo lang gebruik van hoeven te maken.
error: Klennsma met haar interpretatie van de participatiewet, o wat haat ik dat woord.
Ja, op zich is er niets mis met de participatiewet, als je keuze vrijheid hebt. Maar er is er is wel van alles met met de mensen die hem uit moeten voeren, die dat laatste niet nodig vinden!!
En ja, je hebt gelijk, als je gewoon 100 % een uitkering hebt, en het loopt, gaat het meestal goed.
Het is bij mij zelfs nu zo erg dat iemand van de sociale dienst mij heeft afgeraden als zzp-er te gaan werken, want het komt er op neer dat het te moeilijk is voor hun.
Tja, je zou ook eens moeten werken en nadenken in zo’n hele goed betaalde functie!!!
Wat dat betreft zit er hier in Nederland heel veel scheef.
Nou dat klopt zeker hoor. Ik had twee baantjes waarvan een freelance met onkostenvergoeding. Dat was heel moeilijk rekenen. Ben er zelf nog een keer een hele middag geweest om samen met die ambtenaar het allemaal uit te werken omdat ik dat werk gedaan had. Toch te gek voor woorden eigenlijk.