Een hobby een passie

Op dit moment is naast schrijven toch wel fotograferen een hobby van me geworden. Foto’s maken geeft me zo’n goed gevoel en natuurlijk is het digitale fotograferen daarbij een prachtige uitvinding, als ik nu nog rolletjes zou moeten kopen en laten ontwikkelen zou het een stuk minder zijn allemaal.
Vanaf mijn eerst cameraatje van f. 10,00 gewoon zo’n vierkant kastje met verder niks er op of er aan maar je kon er wel van die vierkante blokjes met lampjes opzetten. Ik vond meteen fotograferen leuk al hield mijn zakgeld me natuurlijk wel tegen om veel foto’s te maken. En ja als ik nu die foto’s zie had ik nog heel veel bij te leren.

In de loop der jaren heel veel fototoestellen gehad waarvan de gele minolta voor mij de mooiste foto’s maakte, je kon hem ook onder water gebruiken. Toen de drukkerij waarvoor ik werkte al heel snel na de invoering van de digitale camera vroeg of ik die ook niet wilde proberen wist ik niet hoe snel ik een afspraak moest maken om hem uit te gaan proberen en in ontvangst te nemen. Ook voor hen was het natuurlijk makkelijker en voordeliger en we konden wat recentere berichten plaatsen met foto’s omdat het afdrukken ook nog tijd in beslag nam. Een sony cybershot.

Een nieuwe wereld ging voor me open. Ook daar kreeg ik regelmatig een nieuwere versie van de drukkerij, later toen de zaken daar ook wat minder werden betaalde ik de helft zelf als ik weer een nieuwe camera wilde hebben.
Maar dat ik vaker de natuur in ging begon eigenlijk na het overlijden van mijn broer, al weer 10 jaar geleden. Hij had een mooie Canon camera met een paar lenzen er bij. Wij hebben destijds met de vier over gebleven broers en zussen eerlijk alle spullen van hem verdeeld en mijn zus had gekozen voor de camera en kreeg hem ook.
Maar achteraf zei ze dit gedaan te hebben om hem aan mij te geven want zij maakte echt nooit foto’s.
En daarmee begon mijn hobby toch wel meer te ontwikkelen. Ging dingen uitproberen, er kwamen nog wat lensjes bij, een reserve camera, een cursus fotografie. Van schermpjes kijken naar een zoeker veel fijner om mee te werken. Een blogster Angeniet, heb er al vaker over geschreven, inspireerde me om meer de natuur in de gaan en dat is zo heerlijk.
Afijn ik werd en word ook wel regelmatig gevraagd momenteel om foto’s ergens te maken. Heb 4 bruiloften gedaan maar dat doe ik echt niet meer. Het zijn vier hele mooie series geworden maar het is zo onwijs veel werk en ook verantwoording of het wel goed zal gaan. Daar heb ik geen zin meer in.

Maar zo nu en dan voor kleine projecten of zoals laatst voor het mantelzorgblad en het zorgcentrum dat zijn gewoon leuke dingen om te doen. Een dikke buik serie voor mijn kapster en nog specialer van mijn kleinkind op komst dat was zo ontroerend en vond dat ook zo mooi dat ze het vroegen, zo intiem om dat te doen.
Naast mijn camera maak ik momenteel ook wel foto’s met mijn Iphone, heb een nieuwe met een goede camera er in en die maakt verrassend mooie foto’s vooral van dichtbij. Voor veraf vind ik het niet zo geschikt.
Afijn fotograferen is toch wel een belangrijk deel van mijn leven geworden……

(wordt vervolg).