l’histoire se répète

Vanmorgen weer naar mijn moeder gegaan om in de tuin te gaan werken. Ik moet nog een hoekje onkruidvrij maken van zevenblad maar inmiddels zijn de “echte” planten al zo groot geworden dat het onkruid niet meer opvalt. De straat achterom is mij al weken een doorn in het oog door het onkruid dat tussen de tegels staat en ik besluit dat eerst maar weg te gaan halen. Mijn moeder woont op een prachtige locatie met achter haar een groot water en ze kijkt zo uit over de polder. Het waren en zijn nog altijd heel geliefde huizen bij de mensen want ze heeft alles gelijkvloers (er is wel een grote zolder en slaapkamer nog boven maar daar komt ze nooit meer). Omdat ze een hoekhuis heeft, heeft ze er ook de zijtuin helemaal bij van voor naar achter en dat is gewoon 20 meter lang. Tuinieren was mijn broer (die altijd bij mijn moeder gewoond heeft tot nu al weer bijna 3 jaar geleden overleed) zijn lust en zijn leven en dat betekent dus twee zijtuinen plus een voor en een achtertuin met planten er in. Voor haar huis heeft ze een vaste bak waar altijd geraniums instaan, nou heb ik helemaal niets met geraniums maar mijn moeder vindt het prachtig. En deze winter hebben haar geraniums het overleefd en gewoon heel de winter gebloeid, dat is wel bijzonder, ook nu nog staan ze volop in bloei. Een hele ouderwetse plant is ook de Aronskelk, zo lang ik weet heeft mijn moeder er al een in haar voortuin staan, dit jaar doet het hij geweldig goed en staat hij vol met bloemen. Heel mooi maar ook een veel werk, daarbij nog een groot terras achterom en dat heb ik dus vandaag aangepakt. Het kraakte hier en daar wel bij me maar heb het helemaal onkruidvrij gemaakt en wat knapte het daar van op en ik weet dus gewoon hoe fijn mijn moeder dat vindt. Ze heeft namelijk een hekel aan onkruid tussen de tegels. En ik nu ook eigenlijk wel, thuis ben ik ook altijd bezig maar dat is wel eens anders geweest. Toen ik pas getrouwd was woonden we in een heel klein huisje en daarbij hadden we een hoekje tuin en een straat rondom het huis.  werkten allebei en tuinieren hadden we beide niets mee dus het onkruid tierde welig ook tussen de tegels rondom het huis. Ons stoorde dat helemaal niet maar mijn moeder zat een keer in de bus en daar hoorde ze iemand die er schande van sprak dat het er zo uitzag en dat trok ze zich nogal aan. Dus toen ze dacht dat wij beide naar ons werk waren was ze naar ons huis gegaan gewapend met tuingereedschap om het gras bij ons tussen de tegels te gaan verwijderen. Ze wist niet dat mijn ex nachtdienst had gehad en op bed lag. Hij hoorde iemand rondom het huis scharrelen en werd er wakker van. Hij vroeg mijn moeder binnen en vertelde haar op een vriendelijke manier dat ze een kop koffie kon krijgen maar dat ze zich niet moest bemoeien met onze straat en tuin. En mijn moeder ging weer naar huis. Nu nog steeds inmiddels al zo’n 40 jaar geleden weet ik het nog steeds en iedere keer als ik thuis of bij mijn moeder het onkruid aan het verwijderen ben moet ik er aan denken. L’histoire se répète want ook ik heb nu een hekel aan onkruid tussen mijn tegels en als ik bij mijn moeder zo bezig ben voelt het aan alsof ik goedmaak dat ze toen door mijn ex weggestuurd werd.

 

365 – 30-04

Dag 365 – 30-04 is geplaatst: https://gewoonanneke.wordpress.com/365-april-2014/365-30-04/

365 – 29-04

Dag 365 -29-04 is geplaatst:  https://gewoonanneke.wordpress.com/365-april-2014/365-29-04/

Mobiliteit

Vanmorgen fietste ik al om 8 uur door de polder, op weg naar mijn workshop “Succesvol naar werk” van het UWV in Gouda. Niemand nog te zien op de weg terwijl in de polder alle dieren aan het ontwaken waren. Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik vroeger als ik een stukje ging fietsen altijd naar muziek luisterde. Dat doe ik nu nog wel maar die muziek is nu het gezang en geroep van de vogels. Echt prachtig. Ik moest echt van a naar b fietsen dus geen tijd om wat foto’s te maken en ik zag zoveel grutto’s en kieviten, echt prachtig om te zien. Wat een uitvinding is zo’n E-bike eigenlijk bedacht ik zo fietsend, ik heb er gewoon al zo heel veel plezier van, zeker nu ik geen auto meer heb natuurlijk. Ik kom zo betrekkelijk gemakkelijk en snel op de plaatsen waar ik wil zijn terwijl ik toch in beweging en lekker buiten ben. Op zich zou ik het nog niet nodig heb, kan gelukkig ook nog steeds zonder ondersteuning fietsen maar voor mensen die last van luchtwegen of andere aandoeningen hebben is het zeker een uitkomst. Dat vind ik trouwens ook van rollators, hoop dat ik die nooit nodig zal hebben maar ik zie het bij mijn moeder hoeveel plezier ze er van heeft. Ze kon weer zelf haar boodschappen halen en dat deed ze ook, ze sjouwde er aardig wat in mee en had toch een steuntje bij het lopen. Nu gebruikt ze hem alleen nog in haar eigen tuin omdat haar zicht zo beperkt is. Ook de scootmobiel die je overal ziet rijden (sommige zijn wel een gevaar op de weg haha) hebben de mobiliteit van ouderen echt zoveel groter gemaakt. In plaats dat iemand gereden zou moeten worden in een rolstoel, kan hij of zij nu alleen op pad of met iemand samen die nog wel kan fietsen bijvoorbeeld. Trouwens de rolstoelen zijn ook verbeterd, ik weet nog dat mijn moeder jaren mijn vader gereden heeft in de rolstoel en dat het soms best zwaar werk was. Momenteel kan je daaronder ook een klein motortje kopen dat net als bij een fiets wat ondersteuning geeft. En dan heb ik het nog niet over de geavanceerde rolstoelen zoals mijn zwager er een had die hij helemaal met zijn kin kon besturen. En via een menu ook zijn televisie, radio en deuren kon bedienen. Niet alle nieuwe dingen vind ik een vooruitgang maar de bovengenoemde zaken hebben er toch wel voor gezorgd dat veel mensen veel langer mobiel zijn en kunnen blijven.

 

365 – 28-04

Dag 365 – 28-04 is geplaatst:  https://gewoonanneke.wordpress.com/365-april-2014/365-28-04/

Vier op een rij……..

Hoewel ik eigenlijk nooit meer voetbal kijk en ook niet meer zo fanatiek ben, was het vanmiddag toch wel even terug. Ik keek regelmatig even op teletekst hoe het bij Ajax stond want die konden vandaag kampioen worden. En bij de 1-1 ging ik steeds vaker kijken merkte ik en vond ik het ook nog wel spannend. Maar het bleef 1-1 daar hadden beide clubs baat bij dus op het laatst werd er niet veel meer echt gespeeld zag ik later in studio sport. Na het debacle van vorige week toch wel weer een mooi iets dit kampioenschap, voor de 4e keer op rij en dat mag toch wel een hele prestatie genoemd worden. Heb in de buurt van Rotterdam wonend niet veel medestrijders die ook voor Ajax zijn dus het werd bij mij een bescheiden feestje haha, zelfs mijn zoon is voor Feijenoord. Daar heb ik toch iets verkeerds gedaan in die opvoeding. En ook mijn schoondochter komt uit een Feijenoordnest. Wel een leuke anekdote kan ik vertellen over mijn zoon. Hij moest een keer klassenfoto’s gaan maken en hij was blijkbaar als eerste aan de beurt en de fotograaf vroeg hem een schoolbordje vast te houden met daarop groep 7 zodat de fotograaf wist wanneer hij met een nieuwe klas begonnen was. Maar hij had ook nog op dat bordje gezet ” Ik ben een Ajaxfan” terwijl of misschien omdat hij wist dat Peter voor Feijenoord was. Hij hield het bordje vast maar stak wel zijn tong uit. De fotograaf had hem voor de grap afgedrukt en ik heb hem er nog wel eens mee gepest. Vandaag maar even lekker rustig aan gedaan, zoon en schoondochter kwamen gezellig een bakje doen, we konden net aan in de tuin zitten in het zonnetje. Verder had ik weinig puf na een drukke week en de afgelopen Koningsdag. Morgen vol goede moed naar mijn cursus UWV en een wat minder drukke week in het vooruitzicht dan de afgelopen weken gelukkig.
Plaatjes internet.

365 – 27-04

Dag 365 -27-04 is geplaatst:  https://gewoonanneke.wordpress.com/365-april-2014/365-27-04/

Koningsdag

Als ik vandaag zo bij ons op het dorp kijk is er eigenlijk niet zo heel veel veranderd met vroeger.
Wij hebben een heel actieve Oranjevereniging die van alles organiseert zoals een aubade, kinderspellen, ringrijden voor paarden, ringrijden voor oude tractoren en oude brommers, lampionnenoptocht en nog wat dingen.

En daarbij is Koninginnedag bij ons ook echt wel een drankfeest moet ik zeggen, alle horeca is open en we zijn ook wel een dorp waar ook veel mensen uit andere dorpen naar toe komen dus is het altijd heel druk.

Alle oude kinderspelletjes zoals koekhappen, zaklopen, blikjes lopen, spijkerslaan doen het nog steeds goed en de kinderen hebben er duidelijk lol in om mee te doen.
Het weer viel me eigenlijk een beetje tegen en ik liep regelmatig te dubben of ik toch maar niet even lekker een lange broek en laarzen aan zou trekken. Maar toch maar niet gedaan.

Druk en gezellig was het zeker bij het ringrijden met oude tractoren ’s middags. Ik werd nog geinterviewd door de spreekstalmeester zal ik maar zeggen, me eigenlijk niet realiserend dat het door het hele centrum via de speakers te horen was allemaal.
Dat merkte ik pas toen ik er door verschillende mensen op aangesproken werd, nou ja, had niets geks gezegd, alleen wel dat ik nog een biertje ging drinken op de dijk.

En dat heb ik gedaan, het was gezellig, een beetje heel gezellig eigenlijk en voordat ik het wist (tuurlijk wist ik het wel) had ik al gauw een paar biertjes te pakken.
Toen ik om een uur of 7 eens huiswaarts ging voelde ik ze ook wel goed zitten.
Maar van drie oranje tompoezen als diner en een uurtje slapen knapt een mens wel weer op.
Tenslotte is het maar een keer de eerste Koningsdag.

365 – 26-04

Dag 365 – 26-04 is geplaatst:   https://gewoonanneke.wordpress.com/365-april-2014/365-26-04/

Op zijn strepen staan…….

Een paar weken geleden fietste ik op een fietspad dat dwars door de polder loopt, altijd iets omrijden maar voor mij een veel mooiere route om te rijden.
In de verte zie ik een busje op het fietspad staan, dus ik denk ze zijn zeker aan het werk daar ergens en fiets gewoon door.

Nou is mijn fietsen door de polder meer kijken dan fietsen en zeker om deze tijd zie ik van alles behalve dus soms het fietspad en netjes recht rijden is er dan ook niet bij.  Ik ben er van overtuigd dat ik ook nog een keer zomaar de sloot in zal rijden omdat ik weer eens om me heen zit te kijken, maar dit terzijde.

Ik kom in de buurt van het busje en een van de mannen die daar aan het werk is steekt zijn hand ophoog, dus ik stop heel netjes en vraag wat er aan de hand is want zo te zien zou ik gewoon door kunnen rijden.
Wat blijkt, de mannen zijn bezig met verven van strepen op het fietspad en ik ben met mijn fiets over de strepen gereden die nog niet droog waren.
Ik kijk naar mijn banden en inderdaad het valt niet te ontkennen, ze zijn gewoon wit.
“En nu”  vraag ik, denkend wat kan ik daar nou nog aan veranderen.  Ja fiets maar door zei hij, ook wel inziend dat er niets meer aan te doen was.  “Ik zal ze verder mishouden” zeg ik nog.  Nou dat maakt niet uit bromt hij, verderop is het al droog.

Ik stap op en fiets verder naar huis. Vandaag reed ik weer hetzelfde traject, had gisteren een berichtje gehad dat mijn brillen klaar waren dus die even opgehaald.
En opeens valt de kronkelende witte streep op de weg me op, dat moet ik geweest zijn. Als ik het spoor zo ziet lijkt het of iemand in een dronken bui door de natte verf gefietst is, terwijl ik alleen een bakje cappuccino bij de Hema op had.
Goede verf is het trouwens wel want de verf zit nog steeds aan mijn banden, ook al heb ik er inmiddels daarna zeker weer zo’n 150 km op gefietst.