Netwerken….

Vanavond had ik een uitnodiging gekregen voor de krant om aanwezig te zijn bij een jaarlijkse bijeenkomst van een Stichting die de sportparken in een aantal kernen beheert.
Een presentatie en een etentje er bij dus natuurlijk had ik die uitnodiging aangenomen want ik weet dat het meestal wel een bijeenkomst is waar aardig genetwerkt kan worden.
Vertegenwoordigers van de gemeente, de stichting en andere verenigingen die gebruik maken van de terreinen.
Als ik binnenkom valt het eerste me op dat het vrouwelijke geslacht wel heel slecht vertegenwoordigd is, sterker nog er is een vrouw die de presentatie verzorgt en ik dus.
Pas later komen er nog twee vrouwen bij en zo’n 40 mannen.
Kan je nagaan dat in heel veel besturen en stichtingen de vrouwen nog steeds niet echt heel sterk vertegenwoordigd zijn.
Een aantal sprekers over wat er tot stand gekomen is het afgelopen jaar en wat er nog in de planning zit. Zat wel aan een leuke tafel met een aantal goede gesprekken, onder andere een heel opbouwend gesprek over de krant waarvoor ik werk.
Meteen een afspraak gemaakt om eens bij elkaar te gaan zitten om te kijken hoe we toch kunnen zorgen dat er wat meer sjeu komt in de krant. Het voelt aan als heel positief.
Lekker gegeten en niet gebleven bij de nazit want ik had nog een uitnodiging voor de opening van een tentoonstelling van kunstenaars. De kunstsuper, gevestigd in een leegstaande ruimte boven de Appie waar ze een maand lang exposeren, maar ook activiteiten hebben op gebied van muziek en creatieve activiteiten waar je aan mee kan doen.
Het is er heel gezellig en na een gesprek met de drie organisatoren sluit de tentoonstelling en schuif ik nog even aan met een rood wijntje bij de tafel van de organisatoren en exposanten.
Ik ken er inmiddels al aardig wat mensen van dus een mooie gelegenheid om weer even bij te praten. Heel grappig was dat ik in gesprek kom met een vrouw die in het dorp woont waar ik geboren ben. Maar ze komt uit Rotterdam en vertelt dat ze de stad vaak wel heel erg mist. De bedrijvigheid, gewoon wat de stad de stad maakt. En in het dorp waar ik woon zegt ze, het lijkt wel of al de mensen op elkaar lijken daar. Ik zeg dat ik in dat dorp geboren ben haha. Ze probeert meteen haar stelling wat minder sterk te maken en als ik wegga zegt ze nog, ik hoop niet dat je het vervelend vond wat ik zei. Nee hoor zei ik, wij zijn daar toch import en ik snap helemaal wat je bedoelt hoor. Zo grappig.
Een avond die helemaal staat in het teken van netwerken. Dat maakt toch wel dat ik mijn werk voor de krant nog steeds geweldig vind eigenlijk. Nieuwe mensen ontmoeten, leuke gesprekken, de dingen die erbij komen zoals een etentje zo nu en dan of zo’n gezellige nazit bij een expositie zoals vanavond.  I love it……….