Ik zoek het momenteel letterlijk wat hoger op en eerlijk gezegd is dat niet mijn favoriete plaats boven op een ladder.
Heb best een beetje last van hoogtevrees maar in mijn huisopknapmissie moest de gang en het trappengat en overloop er ook aan geloven. Alles verven en behangen en dat betekent regelmatig met een lange ladder op de trap staand verven of zoals vandaag al het behang er af halen en dan kijk ik naar een diepte van een meter of zes.
Mijn bedoeling was het behang te laten zitten en er overheen te behangen, wat best een keer zou kunnen, maar toen ik een klein stukje ergens voor het verven af moest scheuren trok ik een hele baan er (bijna) af. Dus ik dacht optimistisch, nou dan al het behang in de gang en overlopen er maar af als het zo makkelijk gaat.
FOUT natuurlijk, sommige banen gingen er zo af maar een groot deel van de onderlaag bleef zitten dus twee dagen extra behang schrappen boven op de trappen.
Want om bij alle plaatsen te komen heb ik een systeem van verschillende trappen op de trap zetten en zo lukt het precies.
(Geen losse trappen op elkaar hoor, zo maf ben ik nog net niet 😉 )
Eng vind ik het nog steeds wel een beetje en vroeger deed ik zulke klusjes altijd alleen als er nog iemand in huis was voor het geval dat. Maar ja om nou iemand te vragen om op te komen passen of ik misschien van de trap af ga vallen dat gaat natuurlijk ook wel wat te ver. (hoewel een paar extra handen zouden wel welkom zijn geweest haha).
In Lanzarote een paar jaar geleden leerde ik van een vrouw dat je soms je angsten moet proberen te overwinnen en inderdaad ik zag toen ik niet meer met mijn ogen dicht zat in een bus op excursie de allermooiste landschappen die ik niet graag had gemist. En als ik maar niet al te veel denk, oei wat sta ik hoog, gaat het ook wel aardig.
Nog een dagje behangen en dan is de hoge klus geklaard en kan ik het weer wat lager bij de grond zoeken, een plek waar ik me toch wel beter thuis voel.
Gewoon Ik 