Vorige week zag ik dus dat de merel mijn druiven lekker aan het oppeuzelen was en ik nam meteen maatregelen, een net er over.
Nu had ik voor de helft een fijnmazig net en voor de andere helft een net met grove mazen en al toen ik het ophing dacht ik nog als die merel er maar niet verstrikt in raakt.
Vanavond zou mijn ex-collega Plien komen barbecueën en ik was nog even bezig om mijn planten water te geven. Opeens hoor ik een gepiep, kijk omhoog en daar hangt de merel in het net, helemaal verdraaid en vast er in.
Ik haal een schaar en knip het net kapot, neem de merel mee naar binnen en bevrijd hem van het vervelende net waar ie zich aardig in verstrikt heeft.
Hij pikt flink in mijn vingers alsof ie wil zeggen, hoe heb je dat nou toch kunnen doen zo’n net. Ik voel me behoorlijk schuldig maar hij is nog levendig genoeg en ik was er gelukkig op tijd bij.
Ik zet hem in de tuin en gooi al mijn schuldgevoelens in de vorm van een handje druiven achter hem aan.
Hij kijkt me aan alsof ie zeggen wil, hou je rotzooi maar en haal dat net er af.
En dat doe ik dan maar meteen, ik zou niet willen dat hij dood zou gaan dat is een te hoge straf voor het pikken van een paar druiven.
Het wordt dus samen zullen we alles delen en wie het eerst komt wie het eerst maalt en ik ben bang dat hij dat zal zijn. Maar na deze schrik voor beide is het hem van harte gegund.
Ps. De BBQ met Plien was ontzettend leuk en gezellig, helemaal weer bijgepraat en ga gauw een keer bij haar eten. Weer veel geleerd met mijn telefoon en nog een paar tips voor mijn weblog.
Dank je Plien ik was blij je weer eens live te zien en spreken 😉
Gewoon Ik 