Van de hak op de tak….

Vandaag had ik een echtpaar dat 50 jaar getrouwd was en dan ga ik, als ze daar prijs op stellen, een praatje maken voor een klein verhaaltje in de krant over dit echtpaar.
Het zijn vaak de leukste gesprekken die soms onverwacht op heel persoonlijke verhalen uitdraaien van de mensen.
Zoals dit echtpaar, ze vertelden op een gegeven moment over een nog ouder echtpaar dat kort na elkaar overleed en die nog thuis opgebaard werden.
Zelf kwamen ze oorspronkelijk uit Rotterdam en hadden dit nog nooit meegemaakt eigenlijk.
Hoe kan je op zo’n onderwerp komen op een bruiloftsfeest maar goed, zo gaat dat soms en ze begonnen er zelf over.
Ik zei dat ik het eigenlijk best mooi vond al is het niet altijd praktisch natuurlijk.
Mijn schoonouders zijn ook allebei nog thuis opgebaard omdat ze dat graag wilden en ik vond het echt helemaal niets engs hebben of zo.
Net zoals bij ons dochtertje dat ook gewoon thuis bij ons bleef tot ze begraven werd.
Ja eigenlijk stond vandaag wel een beetje in het teken van overlijden want afgelopen zondag kwam mijn wandelvriendin vertellen dat haar vader overleden was.
Dus vanmiddag na het huwelijksfeest even nog naar haar toe gegaan om te kijken hoe het met haar ging. De dagen tussen overlijden en begraven/cremeren zijn voor mijn gevoel altijd zo’n soort niemandsland. Als alles geregeld is zit je als het ware te wachten op de begrafenis. Even haar verhaal laten doen en de verschillende manieren waarop zij en haar twee broers hiermee omgaan.
Ik denk gewoon dat ieder het op zijn of haar eigen manier moet doen en dat niemand het goed of fout doet.
Vroeger was alles heel ingetogen en somber en tegenwoordig moet het bijna wel eens een feestje zijn.
Voor allebei is wat te zeggen denk ik.
Ik heb wel gemerkt dat zeker bij mijn oude ooms en tantes het na de begrafenis eigenlijk altijd heel gezellig is met neven en nichten waarbij herinneringen worden opgehaald, gelachen en soms ook gehuild natuurlijk.
En ik denk gewoon dat bepaalde rituelen erbij horen bij het afscheid nemen en dat is gewoon heel persoonlijk.