Mijn zus ging zo’n 28 jaar geleden samenwonen met een man die al twee kinderen en ook al een kleinkind had dus met haar 30 jaar werd ze meteen al oma.
Later kwamen er nog drie kleinkinderen bij. Een van deze kinderen is Mark, een jochie dat ik vanaf het begin in mijn hart gesloten heb.
Toen mijn zus haar man overleed 5 jaar geleden trok ik veel met haar op en als haar kleinkinderen bij haar logeerden ging ik altijd met ze op stap of ging ik er eten.
Altijd liep Mark bij mij, zoals ik meteen voor hem gevallen was, was hij dat ook voor mij, we konden gewoon heel goed met elkaar opschieten.
Heel erg leuk was het dus. Mark is een joch met gebruiksaanwijzingen zeg ik altijd, hij heeft enigszins een autistisch iets over zich, focust erg op dingen, neemt alles wat je zegt heel serieus, moeite met te snappen dat iemand wel eens iets anders bedoelt dan het letterlijk gezegd wordt, is ook dyslectisch maar niet dom. Nou ja eigenlijk een bijzonder kind met een zus die een paar jaar ouder is en heel bijdehand niet altijd gemakkelijk voor hem.
Nu mijn zus een nieuwe relatie heeft is dat eigenlijk helemaal over, niet de contacten van haar met haar kleinkinderen maar wel dat met mij en haar kleinkinderen.
Daarvoor is natuurlijk haar vriend in de plaats gekomen, ik snap het wel maar soms doet het ook wel zeer.
Vandaag is Mark jarig 11 jaar geworden. Gisteren had hij op FB geschreven in zijn nog wat kromme Nederlands. Aneke kom je ook op mijn verjaardag morgen, want dan viert hij het.
Ja natuurlijk zei ik, kom ik ook op je verjaardag, dat had zijn moeder speciaal gevraagd of ik ook wilde komen. ( En ik ga gewoon samen met mijn zus en haar vriend hoor, het is niet zo dat ze dat bewust tegenhoudt of zo, dingen gaan gewoon zo.)
Naast de klik die we samen hebben delen we ook de liefde voor tuinieren, hij heeft dit jaar ook een eigen kasje gekregen en is daar hartstikke trots op. Vorig jaar heeft hij echt heel veel groente verbouwd. Zo leuk allemaal.
Ik heb een gieter voor hem gekocht die op zijn verlanglijstje stond met wat zakjes zaad erbij dan kan hij zijn hart weer ophalen.
Heb er zin in om hem weer eens te zien morgen want ondanks het feit dat we elkaar nu minder zien blijft hij toch een speciaal plaatsje in mijn hart houden.
Gewoon Ik 