Magische momenten….

Het zal voor niemand die hier regelmatig leest een geheim zijn dat ik echt wel een “kind” van de polder ben.
Gisteren was het prachtig en heb ik een flinke rondte gefietst, vandaag wat afspraken staan, vanmorgen weer naar de handwerkclub geweest, best leuk daar en vanmiddag voor gaan lezen bij de mijnheer waar ik het levensboek voor schrijf. Hij was tevreden met hetgeen ik geschreven had. Een paar dingen nog veranderd maar ik vond het verrassend weinig wat hij op of aan te merken had, had wel meer verwacht.
Na een uurtje voorlezen wil ik het eerst weer verder uitwerken en we zitten nog een half uurtje na te praten over het geloof. De man heeft echt een realistische kijk er op, dat is best leuk om te horen.
Als ik thuis ben denk ik zal ik nog even een rondje gaan fietsen, een klein rondje en vooruit ik gooi mijn laptoptas in huis, mijn fototas in de fiets en ik ga op pad.
Boven op de dijk langs de Lek zie ik in de verte een apart kleurtje in de lucht, alsof er een regenboog staat, althans een stuk regenboog. Zal wel ergens een weerschijn van zijn.
Het was wel koud trouwens maar ook heerlijk om even een rondje te fietsen zo.
Als ik op de stille polderweg fiets zie ik echt zulke prachtige luchten waar de zon ondergaat en ik ga een paar foto’s staan nemen. Het is heel stil, komt eigenlijk niemand langs behalve grote groepen met spreeuwen die naar hun overnachtingsplaats gaan en de mooiste patronen in de lucht maken. Echt zo’n magisch gezicht en ik weet weer eens waarom ik zo van de polder hou. Ik ga wat staan fotograferen en genieten van wat ik zie.

Redelijk verkleumd kom ik weer thuis, wil even mijn foto’s gaan bekijken en gooi even een dekentje over mijn benen als ik merk dat ik mijn oplader van de laptop bij de mijnheer heb laten liggen. Ik baal wel maar stap toch maar weer op de fiets om hem op te halen, ach wat maakt het ook uit.
Een heerlijk dag zo en wat een mooi slot van de dag, nog een weekje dan gaan we weer optellen, daar kijk ik ook wel weer naar uit hoor hoewel door alle drukte is dit jaar weinig moeite heb met het najaar.

Naar de knoppen….

Vanmorgen al op tijd mijn vriendin gaan helpen. Zij heeft al twee maanden geleden huishoudelijke hulp aangevraagd maar nog steeds niet gekregen. Nu kan haar man wel wat doen zoals stofzuigen e.d. en haar schoonzusje doet de was maar dan blijft er nog wel wat werk over in huis.

Vandaar dat ik vandaag even wat klusjes voor haar ben gaan doen, ze hebben een klein appartement dus zoveel werk is het ook weer niet.
Als we na afloop nog even wat zitten te kletsen zie ik dat het weer wat op begint te klaren en krijg opeens zin om even in de tuin te gaan werken. Eerst eten, een dikke trui aan, mijn tuinlaarzen en een beetje aan de slag gegaan. Wat onkruid er uit gehaald, radiootje aan, kopje thee mee naar buiten en genieten dan maar. Nog wel fris maar het was te doen. Dingen gesnoeid wat uitgebloeide planten afgeknipt. Zo een paar uurtjes buiten bezig geweest. En een rondje knoppen kijken want overal zie ik die al weer tevoorschijn komen, wat een mooi gezicht deze lentebodes. Op een stuk hout dat langs de schutting ligt zie ik ook nog zwammen groeien. Overal weer leven te zien. Veel wormen als ik wat onkruid er uit haal, die zitten al vrij hoog dan.

En ik word er blij van, ze zorgen voor goed doorlatende grond. Inmiddels is de zon ook heerlijk gaan schijnen en ga ik nog een rondje fietsen zoals ik altijd zeg, even mijn knieën los fietsen. Het is in de tuin lekkerder dan langs de Lek en in de polder, daar voelt het kouder aan maar op de terugweg, windje in de rug en zonnetje in mijn gezicht dan voel ik dat het zonnetje al weer sterker wordt en langer licht blijft. Ja de eerste dingen kunnen de grond al weer in zoals de tuinbonen, die kunnen ook tegen vorst en volgens de tuindeskundigen leg ( bonen leg je ) ik ze altijd te laat. Maar is mijn weerwoord dan altijd ik heb ieder jaar een grote oogst ondanks dat. Ik tuinier toch zoals ik het altijd noem zonder gehinderd te worden door kennis dus een beetje op de bonne fooi en dat bevalt me prima hoor.
Afijn een heerlijke dag en hoop deze week nog wat te kunnen doen. En natuurlijk Hiep Hiep Hoera want vandaag is KD1 echt jarig en al weer 5 jaar geworden……

Count my blessings…

De afgelopen week was een hectische week met veel gedoe en ook veel werken om alles weer schoon te krijgen en in de tuin nog wat klussen.
KD1 had nog gevraagd of ze een ochtendje mocht komen in de vakantie maar met al dat gedoe een beetje lastig vandaar dat we afgesproken hadden dat ik vandaag bij haar (en natuurlijk KD2 en schoondochter) zou komen.
Heerlijk om te doen natuurlijk. KD1 deed de deur open en zei meteen ik heb een cadeautje voor je oma en ik kreeg een mooi pakje van haar met daarop door haar zelf geschreven (en vertelde ze eerlijk mama heeft wel geholpen met het van te voren op te schrijven) van KD1 voor Oma Anneke. Als ik het open doe zie ik een prachtige tekening van een regenboog met allemaal hartjes er bij. Zal ik ze tellen oma en ze telt wel 32 hartjes nou dat is toch wel superleuk allemaal. Zo’n mooi kunstwerk is toch onbetaalbaar.
KD2 begint ook meteen voluit te lachen en te kletsen als ik tegen haar ga praten. Wat is dat toch prachtig dit.
Voordat ik kleinkinderen had was ik echt niet iemand die daar zo naar uit zat te kijken. Dacht altijd ik zie het wel maar nu ze er eenmaal zijn voel ik me echt zo’n gezegend mens dat ik daar van zo dichtbij mee kan genieten.
KD1 en ik gaan even in de tuin spelen. Eerst wat bladeren opruimen maar ze is het al snel zat en wil lekker spelen, gelijk heeft ze hoor.
Ze raapt allemaal kleine takjes van de grond op en ik zeg, kom we gaan een heksenbezem maken. Ze had me net daarvoor haar Halloween pakje laten zien met haar heksenmuts er bij. Dat vind ze prachtig we zoeken nog wat meer takjes en ik kijk in de schuur of ik wat kan vinden om het bij elkaar te binden. Dat lukt en met tape er om wordt het een echte heksenbezem.
Verstoppertje spelen, alleen alles is nog best nat en dus stel ik maar voor dat we om de beurt de bezem gaan verstoppen en de ander moet hem dan op gaan zoeken. Ze kent nog niet de termen warmer warmer, kouder kouder of ze er dichtbij komt of er verder vanaf gaat. Maar ze heeft het snel door en zo vindt ze toch de bezem die ik in de heg verstopt had.
Daarna is het tijd voor een skippybalrace. Er moet een startstreep komen die we maken door blaadjes in een rijtje neer te leggen.

De schep is de startvlag en ik geef het startsein en doe het verslag terwijl zij langs alle hindernissen die we neergezet hebben heen hobbelt op haar skippybal. Je kan zien dat ze wel eens met haar ouders naar autoracen kijkt want in het hoekje houdt ze steeds halt om even de banden te verwisselen. Ze wint de race en dan wil ze en medaille. Dat wordt weer zoeken. Ik vind in mijn zak nog een AH muntje voor een winkelwagentje die ik precies aan de franjes van haar jas vast kan maken. Zo dat is je medaille zei ik.
Zo mooi op deze leeftijd dat alles kan en de fantasie zo enorm is. We gaan weer een bakje doen binnen met een stukje zelfgebakken gevulde speculaas. Smullen hoor. Mijn schoondochter wil even de was doen en KD1 gaat in haar eigen restaurant wat te eten voor me maken terwijl ik met KD2 ga spelen die lekker op een kleedje op de grond ligt. Ze draait zich al bijna weer helemaal om, ze kletst en lacht en stopt handjes en voetjes in haar mond wat een lenigheid die kleintjes.
Als ik weer naar huis fiets voel ik me zo een ontzettend gezegend mens. Een helemaal niet gedacht aan dat gedoe thuis, even die rust om met de kleinkinderen te spelen en te kletsen met mijn schoondochter……en morgen vertrek ik weer naar Apeldoorn al vast voor iedereen een mooi en gezellig weekend gewenst.

De herfst komt er aan……

• 

• 

• 

• 

• 

De herfst begint er echt wel aan te komen al zou je dat momenteel met dit mooie weer nog niet zeggen.
Maar vandaag een flinke ronde gefietst en onderweg zag ik al bladeren beginnen te kleuren, paddenstoelen de grond uit schieten. Ook weer mooi om te fotograferen. In de tuin zie ik het ook hier en daar beginnen de dingen al te verkleuren. Al heb ik momenteel nog best veel kleur in de tuin van herfstbloeiers.
Vroeger haatte ik de herfst als het vroeg donker werd maar sinds ik iedere dag (of het moet stortregenen) ga fietsen is het een stuk minder erg. Op een of andere manier krijg ik van het fietsen energie die een beetje dat vervelende gevoel wegneemt. Al moet ik zeggen wanneer het echt van die grijze dagen zijn dat het ’s morgens zo lang donker blijft en ze ’s middags om 4 uur al weer met het licht aan zit dat nog steeds niet mijn ding is hoor.
Maar met een zonnetje er bij, prima hoor. Onderweg wat fotograferen. Vandaag ook best al veel paddenstoelen gezien. Zo zin om even naar de heemtuin te gaan, daar staan ook altijd veel paddenstoelen maar ja mijn projectje moet ook echt klaar bijna zijn. Heb iemand gevonden die het voor me wil corrigeren waar nodig, daar ben ik wel blij mee. Soms lees ik over mijn eigen fouten heen, blijft er wel eens een woord staan als dingen veranderd zijn. Vrijdag moet ie bij de drukkerij zijn.
Vanmorgen heel de ochtend weer aan gewerkt, op een gegeven moment zat ik in mappen te kijken zonder dat ik meer wist waar ik naar zocht en dacht ik, tijd voor een rondje fietsen om je hoofd leeg te maken. En dat lukte prima.
Uurtje of 5 was ik weer thuis en ben ik heerlijk een tijdje op mijn stretcher gaan liggen lezen. Zalig tot echt de laatste zonnestraal achter de huizen verdween. Ik heb zo’n hoekje in de tuin waar ik tot zo half 7 momenteel de zon nog in de tuin heb.
Het is nu van dat weer als je dan binnenkomt dat het kouder is of in ieder geval voelt dan buiten.
Dan maar een vestje aan, de verwarming niet hoor, zo lang mogelijk uitstellen ga ik dat.
En eerst nog genieten van de mooie dagen die voorspeld zijn.

• 

• 

• 

• 

• 

Weer mooi……

We hebben weer een prachtig weekend achter de rug… was inmiddels al vier maanden geleden dat Wim bij mij geweest was.  Eerst door mijn val waardoor ik een paar keer niet naar hem toe kon en daarna het Coronavirus. Best lang natuurlijk. Twee weken geleden voor ’t eerst weer bij hem geweest en hij nu weer bij mij. En het leek wel of we er nog meer van konden genieten om weer samen wat te gaan doen en gewoon samen te zijn.
Terrasjes gepikt hier en daar en onderweg, een prachtige fietstocht gemaakt van zo’n 45 km zaterdag, het was ook heerlijk weer.
Echt lekker makkelijk gedaan, gourmetten en een Chineesje gehaald, niet te moeilijk allemaal. Lekker onderuit filmpje kijken samen.
Vanmiddag ging hij weer naar huis en ik vond het opeens best stil in huis en miste hem wel.
Maar toch alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden hebben we het weer opgepikt.
Wat zo’n coronavirus al niet kan doen.
Wim zei het ook nog, het is een tijd geleden dat ik gewoon wat leuks gedaan heb.
Afgelopen week had ik een tweedehands fiets gescoord voor hem. Zijn fiets was de laatste keer gestolen. De man bracht hem ook nog netjes thuis voor me. Anders kan je ook geen kant op natuurlijk zonder fiets.
De fiets deed het prima… hij is meteen goed ingefietst haha en dat voor een prikkie, soms zit het ook wel mee dan. Een extra slot gekocht er op want hij moet toch weer een paar weekjes in de fietsenstalling staan.
Ik vermaak me in mijn eentje ook prima hoor, blijf echt niet thuis zitten maar zo samen op pad gaan is toch veel leuker eigenlijk.
Genoeg er over haha.
Gisteren ging Wim even wat kersen plukken, voor mij hoefde dat niet hoor, laat de vogels ze maar lekker opeten allemaal. De merels zijn er gek op en iedere keer zie ik ze weer in mijn boom vliegen en een kers scoren.

Wim vond het zonde en begon wat kersen te plukken. Het zijn geen zoete kersen dus om zo te eten niet zo lekker maar een paar jaar geleden heb ik ook eens jam en sap er van gemaakt en dat was best heerlijk. Maar het is ook wel veel werk.
Afijn, ik had een bakje vol en vandaar dus toch maar even in de boom “geklommen” en nog een paar bakjes kersen geplukt. Morgen dan toch maar proberen om sap er van te maken. Jam heb ik geen zin meer in, moet je al die pitten er uit halen dat is een enorm werk. Als ik sap maak kan ik gewoon de pitten meekoken en het zeven daarna, dat is veel minder werk. En door de yoghurt of vla is het echt heel erg lekker.
De merels boos natuurlijk maar er hangt nog genoeg waar ik niet bij kan, ze hebben niets te klagen hoor.
Een mooi weekend dus geweest en kijk nu al weer uit naar over twee weken weer naar Apeldoorn te gaan. Zo fijn dat het nu weer kan en mag.

 

Hebberig….. zonder schuldgevoel

Ik word er altijd een beetje hebberig van, van dit weer dan wil ik van alles tegelijk gaan doen. Fietsen, fotograferen, in de tuin werken, ergens gaan wandelen….. nou ja kortom allemaal van die dingen die ik momenteel zo leuk vind om te doen.
Het klinkt misschien een beetje overdreven maar sinds ik AOW heb voel ik me gewoon vrijer dan daarvoor. Dan had ik altijd nog het idee, beetje schuldgevoel dat ik eigenlijk wat zou moeten doen voor mijn uitkering. Vrijwilligerswerk of iets voor iemand doen.
En nu heb ik zoiets, ik ga lekker gewoon doen wat ik leuk vind om te doen.
Heb jarenlang naast mijn ex in de auto gezeten dat ik al die mensen lekker zag fietsen buiten en dacht, hier zitten we weer in die hete auto. Mijn ex had niets met fietsen en natuurlijk fietste ik wel als hij was werken, dan had ik geen auto.
Maar juist in het weekend leek me het zo leuk om samen te gaan fietsen maar dat zat er niet in.
En nu voelt het wel eens zo aan alsof ik het nog voor al die keren dat ik liever gefietst had iets in het halen heb. Misschien dat ik daarom nu ook zo gretig ben.
Ik fietste ook veel toen mijn moeder nog leefde naar haar toe maar dan was het echt heen en weer fietsen, meestal tegen de avond pas weer thuis.
Niet dat ik blij ben dat mijn moeder er niet meer is en ik heb het altijd echt met veel liefde gedaan, heb het ook nog heel lang gemist dat zorgen voor iemand die het ook zo waardeerde en altijd blij was als ik kwam.
Maar nu het is zoals het is merk ik dat ik zelf ook andere dingen ga doen. Veel vaker van mijn fiets afstap. Ergens een natuurgebied in ga lopen, kijken, genieten en fotograferen.
Soms urenlang, met niemand rekening te hoeven houden.  Zo heerlijk vind ik dat. De grenzen ook verleg en steeds verder ga. Vanmorgen had ik ook weer iets geks, ging even met mijn zus naar Rotjeknor fietsen, meer om het fietsen dan echt te gaan winkelen. Onderweg zag ik al weer een dode zwaan liggen. Zal jullie het dit keer besparen. Vond het toch wel apart eigenlijk. Heb wel eens een jaar gehad dat ik overal koeien in de sloot zag. Hoop dat dit wel de laatste dode zwaan geweest is.

Dan zag ik liever dit jonge haasje dat de sloot over kwam zwemmen en zich zo verstopte voor me. Zijn moeder had hem vast geleerd, stil liggen, oren plat en niet bewegen. Dus daar had ie goed naar geluisterd. Ik kon hem bijna aanraken….. heel bijzonder, je zag dat zijn vacht nog nat was.  Gauw een foto genomen en weer verder gegaan.

Ik snap er geen (rode) biet van….

Gisteren kwam ik in de loop van de middag weer thuis, gevoelsmatig nog een uur vroeger natuurlijk want thuis stond alles nog op wintertijd.
Ik kon meteen aan de bak want mijn pomp in de vijver “dreef” en was bijna aan het droogdraaien omdat ie vol zat met algen. Dus eerst maar eens goed schoongemaakt en heel wat alg uit de vijver verwijderd. Dat kan nu nog straks als die kleine dikkopjes weer rondzwemmen is het haast niet mogelijk zonder er een aantal te laten sneuvelen. En hoewel er altijd meer dan genoeg komen wil ik dat nou ook weer niet.
Meteen maar doorgegaan met wat in de tuin werken, het was prachtig weer en een oostenwind dan is het in mijn tuin die op het westen ligt heerlijk. Ik wilde nog wat dingen zaaien zoals de penen en had nog pootuitjes die ook de grond in moesten. De tuinbonen die al mooi op beginnen te komen heb ik nog aangevuld op de plaatsen waar er niets opkomt. Er had daar een kat lekker zitten klauwen in mijn tuin (en de rest)  geeft die boon eens ongelijk dat ie daar niet wil groeien.  Als laatste wilde ik nog mijn rode bieten of zoals ik het altijd noem kroten zaaien. Ik had het zakje bij de penen en de uien gelegd maar tegen de tijd dat ik er aan toe was zag ik hem nergens meer. Opnieuw in mijn doos met zaadjes gekeken ook niet, gekeken of ie soms ergens naar toe gewaaid was op de straat maar nee hoor, ook niet de vijver ingewaaid. Gewoon nergens meer te vinden. Ik snapte er echt geen (rode) biet van. Nou ja koop een dezer dagen wel een nieuw zakje zaad.
Vandaag ook heel de dag in de tuin aan het werk geweest. Had voor mijn huis twee nieuwe plantenhangers gekocht van bamboe, mijn oude bakken moesten leeg en weg.
Best grote en hoge bakken en veel grond er in. Kletsnat en loeizwaar maar per emmer  er uit gehaald, naar achteren gedragen en in de tuin uitgestrooid, was nog goede grond. Onkruid tussen de tegels uithalen, alles opvegen, daarna nog schoonspuiten. De nieuwe bakken ophangen, gaten boren in de muur, leuk werkje om te doen. Achter in de tuin had ik ook nog een stuk schutting staan dat niet goed vaststond. Afgelopen week had ik aan de achterbuurman gevraagd of ik hem aan zijn schuur (die de achterkant van mijn tuin vormt) vast mocht maken en een gaatje  boren, dat vond ie goed. Had nu toch mijn boor en alle dingen zoals pluggen en schroeven opgezocht.
Eigenlijk wilde ik ook nog gaan fietsen en was ik met mezelf steeds aan het discussiëren, doorgaan in de tuin of gaan fietsen. Maar het was vandaag prachtig weer bij ons (voor en achter het huis scheelde wel bijna een jas) en mijn ik die zei, doorgaan in de tuin won. Al mijn ramen meteen gezeemd buiten. Nog wat slaplantjes uitgepoot.
Zo heerlijk aan het werk geweest. De oude bakken, een met een gat er in, had ik voor aan bij de weg gezet, een bordje er op “gratis mee te nemen”. Ik dacht wie weet wil iemand ze nog wel hebben. Kan ze altijd nog in elkaar timmeren en in de container doen. Maar binnen een uur belde een man heel netjes aan en vroeg of hij ze mee mocht nemen. Daar kwam ik gemakkelijk vanaf dus.
Nu nog inzetbakken kopen voor in de nieuwe rekken en plantjes natuurlijk, wil graag bloeiende planten waar insecten en vlinders op af komen. Ga nog even kijken wat ik er dan het beste in kan doen. Mijn kussens van het zoldertje in de bijkeuken gehaald en lekker nog een uurtje liggen “zonnen” op mijn stretcher, ik viel meteen in slaap. Zo heerlijk is dat de eerste keer in de tuin slapen.  Een productief dagje met een voldaan gevoel na afloop. Heel de dag in de tuin gewerkt, overal gelopen en gedaan en nog steeds mijn kroten niet gevonden, blijft toch een raadsel waar die gebleven zijn.

Oma’s hoekje….

Ken je dat een stukje straat of tuin waar altijd de blaadjes of vuil naar toe waait. Ik heb het thuis en bij de kinderen is er ook zo’n hoekje.
Ik noem het altijd “Oma’s hoekje” omdat mijn moeder in haar tuin eveneens zo’n hoekje had en altijd bezig was om dat hoekje schoon te maken. En heel vaak had ze het er over.
December is toch wel een beetje sentimentele tijd voor me hoor, niet alleen voor mij denk voor veel mensen.
Bij het versieren van de kerstboom denk ik dan ook nog altijd aan de tijd dat we bij mijn moeder de kerstboom op gingen zetten mijn zus en ik. Een kerstcd opzetten en dan ging dat bibberende stemmetje meezingen. Zo ontroerend.
Nu worden er weer nieuwe herinneringen gemaakt dat is het mooie van het leven ook.
De kleine Pretty die haar ogen uitkijkt naar de kerstboom en de lichtjes overal.
Vandaag was mijn schoondochter jarig maar die had een aantal weken geleden al een feestje gehad dus vierde het verder niet.
Wel waren zij en zoon vandaag vrij. Ik had ze even geappt om te feliciteren en bood haar nog aan om de buitenboel nog een keer te doen voor haar voor de kerst.
Gisteren was ik er ook al ( ben zo’n bofkont deze week, al voor de vierde keer bij mijn kleindochter ) de zon scheen, hiep hoera maar de zon op de ramen liet wel zien dat ze wel een wasbeurtje konden gebruiken.
Je mag ook vandaag wel komen hoor appte schoondochter terug en aangezien ik verder geen plannen had op de fiets gestapt.  Het was heerlijk weer, beetje vriezend, ijs in de sloten hier en daar maar weinig wind dus mooi om even de buitenboel te doen. Zoon was aan het klussen in zijn garage met een vriend. Schoondochter was toen Pretty sliep lekker binnen aan het werk en ik dus de buitenboel.

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

SONY DSC

Een aparte verjaardag vieren zo maar wel leuk natuurlijk en het was heel erg gezellig zo onverwacht lekker even theeën nog.
Terug naar huis zat ik nog na te genieten toen ik voor me de ondergaande zon de prachtigste kleuren zag geven in de ramen van de huizen.
Ik stapte af en maakte wat foto’s, stukje verder fietsen, weer afstappen en gewoon blijven staan, kijken, genieten, foto’s maken.  Een boer kwam van het land en stapte van zijn tractor af en zei “Mooi he Anneke” en ik kon dat alleen maar beamen.
Samen bleven we staan kijken tot de zon onder was, hoe gelukkig kan een mens, althans dit mens zich dan voelen……

Goed voor body and soul

De laatste weken ontzettend druk bezig geweest voor mensen, met mensen, hard gewerkt maar ook wel leuke dingen natuurlijk.
Zoals gisteren het was echt hard aanpoten, niks geen gezellig even napraten hoor, gewoon werken en die twee feestvierders lagen nog lekker op bed.
Niet zo gek natuurlijk na zo’n feest. Ik had de keuze om gisteren te werken of vandaag, hun maakte het niet zoveel uit. Ik koos voor gisteren en dat was achteraf een goede keuze. Sowieso dan was ik er maar weer vanaf en vandaag was het een prachtige dag. Blauwe lucht, zon,nog een kort maar heftig buitje…..kortom weer om op de pedalen te gaan.
Gisteren zusje geappt of ze meeging, ik moest nog een trui terugbrengen op de Oosterhof maar ze was flink verkouden dus sloeg een keertje over.
Vanmorgen kon ik lekker rustig aan doen en dat was maar goed ook want ik was net beneden of ik voelde mijn rug zeer doen en dacht, nee he, niet nu. Ik had al bedacht nu zusje niet meegaat, ga ik wel naar de Oosterhof maar meteen daarna toch nog een keer  kijken in de Heemtuin of er nog wat is te zien aan paddenstoelen. Maar vooral vind ik het daar zo zalig om te wandelen, gewoon een poosje te zijn. Even verder niets…..
Toch maar gaan bewegen vanmorgen een beetje, dacht vooral niet stil gaan zitten, dus de ballen in de kerstboom gehangen die ik gisteren tussen de bedrijven door ook nog neergezet had en alles van de zonder gehaald wat ik wilde hebben. En dat hielp wel, gewoon rustig aan doen, kost natuurlijk weinig kracht om wat balletjes en slingers op te hangen. Had zaterdag een mooi klein boompje uit wezen zoeken en vond een mooi vol boompje. Helemaal mijn zin.
Gelukkig zakte de pijn een beetje weg en ging ik toch maar fietsen. De trui teruggebracht en even een bakje gedaan bij de Hema. Verder nergens gewinkeld, wilde gewoon lekker eens een keer naar buiten zonder die grauwe en grijze luchten. Had bedacht dat als ik terugkomend van de Oosterhof halverwege ergens een zijweg in zou slaan ik wel in de buurt uit zou komen van die Heemtuin.
Nu ben ik natuurlijk verre van postduif maar wonderen bestaan nog, ik had al een eindje gefietst en zag nog weinig herkenpunten dus vroeg ik twee meisjes die daar stonden de weg en verdraaid, een brugje over en ik was waar ik zijn moest.
Heerlijk heb echt meer dan 2 uur lopen wandelen en fotograferen daar. Had een vuilniszak meegenomen om op de zitten. Niet dat het veel hielp hoor ;).
Paddenstoelen hebben een voordeel en een nadeel. Het voordeel is dat ze niet weg vliegen een nadeel dat ze zo verrekt dicht bij de grond staan de meeste dan.
Echt dit was zo goed voor me, goed voor body and soul….. wat een prachtige dag en nog een voltreffer vond ik zelf ook toen ik op een van de foto’s van de paddenstoelen een insect zag dat net zijn voelsprieten boven de paddenstoel uitstak. Dat moet je gewoon een keer treffen want geloof me dat had ik echt niet gezien toen ik half liggend en hangend de foto’s maakte.   Als ik morgen weer pijn in mijn rug heb weet ik tenminste wel waar het vandaan komt. Maar er waren nog genoeg paddenstoelen wel heel veel kleintjes te zien.
Thuis kerstmuziekje op, kerstboom aan, open haardje aan, kaarsjes, warme chocolademelk en straks erwtensoep eten.
Deze dag had ik echt even nodig en tel hem dan ook driedubbel…….. puur genieten.

O heerlijk zwijmelen even…..

Ja soms gooi ik er ff een kort zwijmelblogje tegenaan.
Gisteren werd ik gebeld door zoon of ik wat in mijn agenda had vanmorgen en dat had ik dus wel. Ik had een vriend beloofd om wat te gaan klussen bij hem.
Maar wat is er vroeg ik. Het bleek dat de oppasoma ziek was en hij daarom wel thuis ging werken vanmorgen maar met een dreumes van 10 maanden op ontdekkingstocht door het huis gaat dat niet zo gemakkelijk. Of ik misschien wilde komen.
Nou dat liet ik me geen tweede keer zeggen, meteen even die vriend appen of ik i.p.v. vanmorgen vanmiddag kon komen en dat was helemaal geen probleem voor hem.
Al vroeg op de fiets vanmorgen, best nog koud maar wat mooi om die polder wakker te zien worden.
En daarna was het alleen maar genieten. Pretty was goed uitgeslapen en stond al heerlijk te dansen in de box. We lieten haar nog even zitten want ze was zo zoet. Even opwarmen en een bakje thee en daarna werd het spelen met haar, voorlezen, zingen, fruithapje geven, luier verschonen, kortom alles wat er bijkomt maar zo ontzettend leuk om te doen.
Aan het eind van de ochtend viel ze toen ze op schoot zat ook nog zomaar ineens in slaap, even een powernapje had ze nodig.
Zoon kon lekker doorwerken zo, hoe leuk was dat om te doen. Schoondochter had haar ook nog het pakje aangedaan dat ik voor haar gekocht had, al weer een paar maanden geleden.
Het paste nu precies, een blauw jurkje met een tule rokje er aan en een goudkleurige opdruk met The Pretty One, met een legging er onder. Staat zo ontzettend leuk, echt zo’n tutje al weer…… overmorgen al weer 10 maanden.  Ach laat ik maar ophouden anders blijf ik zwijmelen.
Natuurlijk viel het vanmiddag even tegen dat ik nog moest gaan klussen maar toch gedaan, morgen nog een poosje verder heb het nog niet afgekregen.
Een flinke dag van huis zo, vanavond nog een lekker glas glühwein en dan mijn mandje in want morgen is het weer vroeg (klus)dag……ook weer zin om te gaan doen.