Voor mij is het leuke van lezen dat ik zelf een beeld daarbij vorm en de hoofdfiguur er uitziet zoals ik hem of haar in mijn gedachten zie.
Ik had dat ooit heel sterk bij het boek Waterschapsheuvel het in het Nederlands vertaalde boek Watership Down van Richard Adams uit 1972.
Het verhaal zullen veel mensen wel kennen over een groep konijnen die een nieuwe kolonie op gingen bouwen.
Ik vond het een fascinerend boek en op een gegeven moment waren de konijnen voor mij mensen geworden met hun eigen-aardigheden en vervelende eigenschappen en allerlei karaktertrekken die mensen hebben. Sterker nog bij sommige konijnen zag ik mensen die ik in het echt kende.
Toen ik later de film zag vond ik het echt een afknapper, ik zag een leuke film met konijnen maar het had voor mij niets meer te maken met het boek.
Dat was ook het geval met “It”van Stephan King dat ik een paar keer gelezen had en waarvan de film en miniserie een slap aftreksel voor mij was van het boek.
Zo had ik het ook ooit op mijn werk bij de gemeente, iedere dag moest ik aan een man van het destructie bedrijf doorgeven waar de dode dieren van de boeren lagen. Deze man had een mooie warme stem, ik had hem nog nooit gezien maar in gedachte had deze man donker haar en een normaal postuur.
Na een paar jaren iedere werkdag met deze man gesproken te hebben was ik een keer op een receptie van de gemeente en ik hoorde opeens een heel bekende stem. Een grote blonde man stond er en ik kon het niet laten om te vragen of hij die desbetreffende persoon was waar ik iedere dag mee sprak. Hij beaamde het en ik geloof dat ik het helemaal niet leuk vond dat ik nu wist hoe hij er uit zag omdat het beeld dat ik had heel anders was dan de werkelijkheid.
Daarom is het voor mij soms beter om mensen niet te zien waar ik mezelf een beeld van heb gevormd of een boek verfilmd te zien waarbij de hoofdpersonen niet lijken op hoe ik ze bedacht had.
Soms is mijn eigen verhaal en voorstelling die ik ergens van heb mooier dan de werkelijkheid of een verfilming en daar is een boek denk ik ook voor bedoeld en daarom is lezen zo heerlijk.
plaatjes internet
Gewoon Ik 
Ik herken het helemaal. Dat heb ik met de boeken trilogie van Robert Ludlum over Jason Bourne. Deze zijn ook verfilmd, maar het lijkt in de verste verte niet meer op de boeken. Ik heb het dan helemaal gehad.
Herkenbaar. Ik wil meestal alleen het boek lezen. Precies wat je zegt.
Fijn weekend.
Afspraakje in het echte leven
ze had hem nog nooit gezien, nog nooit gesproken
de diepe betovering gebeurde via het internet
typend werden gevoelens in woorden omgezet
toen ze elkaar ontmoetten was de magie verbroken
Heel graag gelezen, Anneke.
Lenjef
ja zo gaat het heel vaak Anneke.Je eigen verbeelding bij een boek is duizendmaal mooier dan een verfilming.En de stem hahaha ik luisterde eertijds vaak naar boek presentaties op de radio van Thomas Ross en ik dacht onbewust eigenlijk altijd dat Tomas op mijn eigen man leek, wat later dus echt niet zo was (glimlach) HIHIHI was ff een afknappertje
O, ja, voor mij ook heel herkenbaar! Dat is ook de reden waarom ik gewoon nooit het boek wil lezen en de film zien. Het is bij mij het een of het ander.
En bij radiostemmen heb ik dat ook zo erg. Je maakt je eigen plaatje en soms klopt dat gewoon niet, trouwens, soms ook wel, en dan is het een aangename verrassing 🙂
Het gevoel dat je hier schetst, herken ik. Tijdens het lezen kwamen de namen Rosemarie Lippens en Wim Quint in me op.In de jaren vijftig presenteerden ze kinderprogramma’s als de Wigwam en met name de Tovercirkel. Ik zat aan de radio gekluisterd. Quint had een vaderlijke stem en Rosemarie klonk zo vertrouwd dat het haast familie was. Ik heb nu op google hun foto’s eens opgezocht. Dat was inderdaad heel vreemd en ik dacht: nee, sommige herinneringen moet je koesteren. Je moet er nooit aan gaan sleutelen. Dat valt altijd tegen.
Schitterend boek die Waterschapsheuvel.
Ik luister meestal naar mijn gevoel en in sommige gevallen besluit ik geen boek te lezen als ik een film van heb gezien of andersom.
In mijn geval is net als Harry Potter, ik ben blij de Nederlandse uitgave geen duidelijk Harry Potter op de cover heeft waardoor je eigen HP kan creeëren. Maar moest toch het film zien. Het boek blijft toch beter. Want elke keer als ik naar dvd 1 ga kijken pak ik toch weer het boek en vergeet gewoonweg het hele fims.
Het varieert maar ik fantaseer vaak liever zelf. Gelukkig ben ik in meeste gevallen wel in staat om zelf te fantaseren ondanks het feit dat ik het film heb gezien. Het wordt er niet door vertroebeld.